(Versão Inédita) A Júlia Florista - Amália Rodrigues

A Júlia florista boémia e fadista diz a tradição

Foi nesta Lisboa figura de proa da nossa canção

Figura bizarra que ao som da guitarra o fado viveu

Vendia flores mas os seus amores jamais os vendeu

Ó Júlia florista tua linda história

O tempo marcou na nossa memória

Ó Júlia florista tua voz ecoa

Nas noites bairristas boémias fadistas da nossa Lisboa

Chinela no pé um ar de ralé um jeito de andar

Se a Júlia passava Lisboa parava para a ouvir cantar

No ar o pregão na boca a canção falando de amores

Encostado ao peito a graça e o jeito do cesto das flores

De Boheemse bloemist en fadozangeres Júlia zegt de traditie

Het was in dit Lissabon het boegbeeld van ons lied

Bizar figuur die leefde op het geluid van de gitaar

Hij verkocht bloemen, maar zijn liefdes hebben ze nooit verkocht

Oh Julia bloemist je mooie verhaal

Tijd gemarkeerd in ons geheugen

Oh Julia bloemist je stem echoot

In de bohemien fado singer-songwriter nachten van ons Lissabon

Slippers aan de voeten een air van gepeupel een manier van lopen

Als Júlia Lissabon passeerde, zou ze stoppen om haar te horen zingen

In de ar de veiling in de mond het lied over liefde

Leunend tegen de genade en de weg van de mand met bloemen