Ai Mouraria - Amália Rodrigues

Ai Mouraria

Da velha rua da Palma

Onde eu um dia

Deixei presa a minha alma

Por ter passado mesmo ao meu lado certo fadista

De cor morena, boca pequena, olhar trocista

Ai Mouraria

Do homem do meu encanto

Que mentia

Mas que eu adorava tanto

Amor que o vento

Como um lamento

Levou consigo

Mas que ainda agora

E a toda a hora

Trago comigo

Ai Mouraria

Dos rouxinóis nos beirais

Dos vestidos cor-de-rosa

Dos pregões tradicionais

Ai Mouraria

Das procissões a passar

Da Severa em voz saudosa

Da guitarra a soluçar

Ai Mouraria

Das procissões a passar

Da Severa em voz saudosa

Da guitarra a soluçar

Ai Mouraria

Van de oude Rua da Palm

Waar ik op een dag

Ik liet mijn ziel gevangen

Omdat ik aan mijn zijde een zekere fadozanger was gepasseerd

Donker gekleurd, kleine mond, spottende blik

Ai Mouraria

Van de man van mijn charme

wie heeft gelogen

Maar waar ik zoveel van hield

Ik hou ervan dat de wind

als een spijt

nam met hem mee

maar dat zelfs nu

En de hele tijd

ik breng mee

Ai Mouraria

Van de nachtegalen op de dakrand

van de roze jurken

Van de traditionele handelssessies

Ai Mouraria

Van de processies om te passeren

Da Severa met een weemoedige stem

Van de gitaar tot snik

Ai Mouraria

Van de processies om te passeren

Da Severa met een weemoedige stem

Van de gitaar tot snik