Sombra - Amália Rodrigues

Bebi por tuas mãos esta loucura

De não poder viver longe de ti

És a noite, que à noite me procura

És a sombra da casa onde nasci

Bebi por tuas mãos esta loucura

De não poder viver longe de ti

Deixa ficar comigo a madrugada

Para que a luz do sol me não constranja

Numa taça de sombra estilhaçada

Deita sumo de lua e de laranja

Deixa ficar comigo a madrugada

Para que a luz do sol me não constranja

Só os frutos do céu que não existe

Só os frutos da terra que me deste

Hão de fazer-te ausência menos triste

Tornar-me a solidão menos agreste

Vou recolher à casa onde nasci

Por teus dedos de sombra edificada

Nunca mais, nunca mais longe de ti

Se comigo ficar a madrugada

Nunca mais, nunca mais longe de ti

Se comigo ficar a madrugada

Ik heb deze waanzin uit jouw handen gedronken

Dat ik niet ver van je vandaan kan wonen

Jij bent de nacht die mij 's nachts zoekt

Jij bent de schaduw van het huis waar ik geboren ben

Ik heb deze waanzin uit jouw handen gedronken

Dat ik niet ver van je vandaan kan wonen

Laat het bij mij blijven bij het ochtendgloren

Zodat het zonlicht me niet in verlegenheid brengt

In een verbrijzelde schaduwbeker

Giet maan en sinaasappelsap

Laat het bij mij blijven bij het ochtendgloren

Zodat het zonlicht me niet in verlegenheid brengt

Alleen de vruchten van de lucht die niet bestaan

Alleen de vruchten van het land dat je me gaf

Ze zullen je afwezigheid minder verdrietig maken

Maak me minder harde eenzaamheid

Ik zal verzamelen naar het huis waar ik ben geboren

Door je vingers van gebouwde schaduw

Nooit meer, nooit verder weg van jou

Als je bij me blijft bij het ochtendgloren

Nooit meer, nooit verder weg van jou

Als je bij me blijft bij het ochtendgloren