Se Deixas De Ser Quem És - Amália Rodrigues

Meu amor d’alfazema

De alecrim e rosmaninho

Queria fazer-te um poema

Mas perco-me no caminho

Nossa Senhora das Dores

Meu raminho d’oliveira

Eu ando cega d’amores

Não me cureis a cegueira

Nossa Senhora das Dores

Sede a minha padroeira

Entra em mim um mar gelado

Em dias que te não vejo

Sou um barco naufragado

Mesmo sem sair do Tejo

Ai de mim que ando perdida

Que ando perdida de amores

Perdida entre temores

Perdida entre as marés

Ai de mim que ando perdida

Se deixas de ser quem és

Tens mãos macias de gato

Meio manso meio bravio

Olhas às vezes regato

Outras mar e outras rio

Ai de mim que ando perdida

Se deixas de ser quem és

mijn liefde voor lavendel

Rozemarijn en lavendel

Ik wilde een gedicht voor je maken

Maar ik verdwaal onderweg

Onze Lieve Vrouw van Smarten

mijn olijftakje

Ik ben blind in de liefde

Genees me niet van blindheid

Onze Lieve Vrouw van Smarten

Wees mijn patrones

Een ijskoude zee komt bij mij binnen

Op dagen dat ik je niet zie

Ik ben een gezonken schip

Zelfs zonder de Taag te verlaten

Wee mij, ik ben verloren

Dat ik verdwaald ben in de liefde

verloren tussen angsten

Verloren tussen de getijden

Wee mij, ik ben verloren

Als je stopt met te zijn wie je bent

Je hebt zachte kattenhanden

half zachtmoedig half wild

Je kijkt soms

Andere zee en andere rivier

Wee mij, ik ben verloren

Als je stopt met te zijn wie je bent