Procura - Amália Rodrigues

Corri a terra, o mar, o céu azul

Dentro e fora de mim, de norte a sul

O que buscava assim não sabia

Pedia-me mentiras e sorria

Se passava entre flores ali ficava

E a beijos que me disse me emprestava

Mas nenhuma das flores era a flor

E nenhum dos amores era o amor

O que buscava assim não sabia

Pedia-me mentiras e sorria

Quantos caminhos andados e perdidos

Nos caminhos mortais dos meus sentidos

E um dia o da verdade veio a mim

E agora já me dou princípio e fim

Sou toda cicatrizes e cansaços

Mas tenho enfim o abraço dos tens braços

Ik rende het land, de zee, de blauwe lucht

Binnen en buiten mij, van noord naar zuid

Waar ik naar op zoek was, wist ik niet

Hij vroeg me om leugens en glimlachte

Als hij tussen de bloemen doorging, bleef hij daar

En de kussen die je me vertelde, hebben me geleend

Maar geen van de bloemen stond in bloei

En geen van de liefdes was liefde

Waar ik naar op zoek was, wist ik niet

Hij vroeg me om leugens en glimlachte

Hoeveel paden liepen en verloren?

In de sterfelijke wegen van mijn zintuigen

En op een dag kwam de waarheid tot mij

En nu heb ik begin en einde

Ik ben een en al littekens en vermoeidheid

Maar ik heb eindelijk de knuffel van je armen