Prece - Amália Rodrigues

Cercada em pérfido banho

Por toda a espuma da praia

Como um pastor que desmaia

No meio do seu rebanho

Talvez que eu morra na rua

E dê por mim de repente

Em noite fria e sem luar

Irmã das pedras da rua

Pisadas por toda a gente

Talvez que eu morra entre grades

No meio de uma prisão

E que o mundo além das grades

Venha esquecer as saudades

Que roem meu coração

Talvez que eu morra no leito

Onde a morte é natural

As mãos em cruz sobre o peito

Das mãos de Deus tudo aceito

Mas que eu morra em Portugal

Omgeven in verraderlijk bad

Over het hele strand schuim

Als een herder die flauwvalt

Midden in je kudde

Misschien sterf ik op straat

En merk me ineens op

In koude nacht en zonder maanlicht

Zuster van de straatstenen

Voetstappen van iedereen

Misschien sterf ik tussen de tralies

Midden in een gevangenis

En dat de wereld achter de tralies

Kom, vergeet het verlangen

dat knaagt aan mijn hart

Misschien sterf ik in bed

Waar de dood natuurlijk is

De handen kruisen op de borst

Uit de handen van God wordt alles geaccepteerd

Maar mag ik sterven in Portugal