Grito - Amália Rodrigues

Silêncio!

Do silêncio faço um grito

O corpo todo me dói

Deixai-me chorar um pouco

De sombra a sombra

Há um Céu…tão recolhido…

De sombra a sombra

Já lhe perdi o sentido

Ao céu!

Aqui me falta a luz

Aqui me falta uma estrela

Chora-se mais

Quando se vive atrás dela

E eu

A quem o céu esqueceu

Sou a que o mundo perdeu

Só choro agora

Que quem morre já não chora

Solidão!

Que nem mesmo essa é inteira…

Há sempre uma companheira

Uma profunda amargura

Ai, solidão

Quem fora escorpião

Ai!

solidão

E se mordera a cabeça!

Adeus

Já fui para além da vida

Do que já fui tenho sede

Sou sombra triste

Encostada a uma parede

Adeus

Vida que tanto duras

Vem morte que tanto tardas

Ai, como dói

A solidão quase loucura

Stilte!

Vanuit de stilte schreeuw ik

Mijn hele lichaam doet pijn

Laat me een beetje huilen

Van schaduw naar schaduw

Er is een hemel... zo verzameld...

Van schaduw naar schaduw

Ik ben je verstand al kwijt

Naar de hemel!

Hier mis ik het licht

Ik mis hier een ster

huil meer

Als je achter haar woont

En ik

Wie de hemel vergat

Ik ben degene die de wereld verloor

Ik huil nu gewoon

Dat wie sterft niet meer huilt

Eenzaamheid!

Dat zelfs deze nog niet compleet is...

Er is altijd een metgezel

een diepe bitterheid

oh eenzaamheid

wie was schorpioen?

Daar!

eenzaamheid

En als hij op zijn hoofd had gebeten!

Tot ziens

Ik ben voorbij het leven gegaan

Van wat ik ben geweest, heb ik dorst

Ik ben een trieste schaduw

Leunend tegen een muur

Tot ziens

zo hard leven

Kom de dood die zo lang duurt

Het doet pijn

Eenzaamheid bijna waanzin