Gondarém - Amália Rodrigues

Vim morrer a Gondarém

Pátria de contrabandistas

A farda dos bandoleiros

Não consinto que ma vistas

Numa banda a Espanha morta

Noutra Portugal sombrio

Entre ambos galopa um rio

Que não pára à minha porta

E grito, grito: Acudi-me

Ganhei dor.

Busquei prazer

E sinto que vou morrer

Na própria pátria do crime

Vou morrer a Gondarém

Pátria de contrabandistas

A farda dos bandoleiros

Não consinto que ma vistas

Por mor de aprender o vira

Fui traído.

Mas por fim

Sei hoje, que era a mentira

Que então chamava por mim

Nada haverá que me acoite

Meu amor, meu inimigo

E aceito das mãos da noite

A memória por castigo

Vim morrer a Gondarém

Pátria de contrabandistas

A farda dos bandoleiros

Não consinto que ma vistas

Ik kwam om te sterven in Gondarém

Thuisland van smokkelaars

Het uniform van de bandiet

Ik ga er niet mee akkoord dat ma kijkt

In een dode Spaanse band

In een ander donker Portugal

Tussen hen galoppeert een rivier

Dat stopt niet bij mijn deur

Ik schreeuw, schreeuw: Help me

Ik kreeg pijn.

ik zocht plezier

En ik heb het gevoel dat ik ga sterven

In het eigen thuisland van de misdaad

Ik zal sterven in Gondarém

Thuisland van smokkelaars

Het uniform van de bandiet

Ik ga er niet mee akkoord dat ma kijkt

Om te leren draaien

Ik werd verraden.

maar op het einde

Ik weet vandaag dat het de leugen was

wie riep toen voor mij?

Er zal niets zijn dat me kan raken

Mijn liefde, mijn vijand

Ik accepteerde uit de handen van de nacht

Het geheugen voor straf

Ik kwam om te sterven in Gondarém

Thuisland van smokkelaars

Het uniform van de bandiet

Ik ga er niet mee akkoord dat ma kijkt