Fado Malhoa - Amália Rodrigues

Alguém que Deus já lá tem

Pintor consagrado,

Que foi bem grande

E nos fez já ser do passado,

Pintou numa tela

Com arte e com vida

A trova mais bela

Da terra mais querida.

Subiu a um quarto que viu

A luz do petróleo

E fez o mais português

Dos quadros a óleo

Um Zé de Samarra

Com a amante a seu lado

Com os dedos agarra

Percorre a guitarra

E ali vê-se o fado.

Dali vos digo que ouvi

A voz que se esmera

Dançando o Faia banal

Cantando a Severa

Aquilo é bairrista

Aquilo é Lisboa

Aquilo é fadista

Aquilo é de artista

E aquilo é Malhoa.

Iemand die God daar al heeft

gewijd schilder,

wat erg groot was

En maakte dat we al uit het verleden waren,

geschilderd op een doek

Met kunst en met leven

De mooiste donder

Van het dierbaarste land.

Hij ging naar een kamer die hij zag

Het licht van olie

En maakte het meest Portugees

van olieverfschilderijen

Een Zé uit Samarra

Met de minnaar aan je zijde

Met vingergrepen

Gaat door de gitaar

En daar zie je de fado.

Van daaruit vertel ik je dat ik hoorde

De stem die voor zichzelf zorgt

Dansen van de banale beuk

Zingen ernstig

Dat is buurt

Dat is Lissabon

dat is fado

Dat is van artiest

En dat is Malhoa.