Fado final - Amália Rodrigues

Com o som das folhas caídas

Levadas pelo vendaval

Surgirá um novo outono

Meu vago e manso final

Vou dar à terra primeiro

As brancas mãos cor de cera

E ao vento caminheiro

Dar os meus cabelos d’hera

E os meus segredos d’amor

Vou dá-los à primavera

Tristes são meus olhos tristes

Vou levá-los ao mercado

Das fantasias desfeitas

Onde m’os tinham criado

Deixo alma e os meus tormentos

Pra que os apague nas ondas

Deixo ao vento os sofrimentos

Dum caminho de mil rondas

Com o som das folhas caídas

Arrastadas pelo vento

Será criado outro fado

Livre das grades do tempo

Met het geluid van gevallen bladeren

meegesleept door de storm

Er komt een nieuwe herfst

Mijn laatste vage en tamme

Ik zal eerst de aarde geven

De witte wijzers van de waskleur

En in de wind, wandelaar

Mijn klimophaar geven

En mijn geheimen van liefde

Ik zal ze aan de lente geven

Droevig zijn mijn droevige ogen

Ik neem ze mee naar de markt

Van de ongedaan gemaakte fantasieën

waar ze ze hadden grootgebracht

Ik verlaat mijn ziel en mijn kwellingen

Zodat ik ze in de golven kan wissen

Ik laat het lijden aan de wind over

Van een reis van duizend ronden

Met het geluid van gevallen bladeren

gesleept door de wind

Er wordt nog een fado gemaakt

Vrij van de rasters van de tijd