Fado Eugénia Da Câmara - Amália Rodrigues

Amar é ter alegria

Nem o mundo existiria

Não existindo esse bem

Quem não amar, não tem nada

Como é bom ser adorada

Como é bom gostar de alguém

Mas se o amor feito mágoa

Se desfaz em gotas d'água

Pouco a pouco fica o mar

E depois, o mar desfeito

Batendo de encontro ao peito

Põe a alma a soluçar

E depois, o mar desfeito

Batendo de encontro ao peito

Põe a alma a soluçar

A vida é toda desejos

Marcam-se os dias com beijos

Quem não amou, não viveu

Só quem perde um grande amor

É que sabe dar valor

A todo o bem que perdeu

Mas se houver uma traição

Mata o próprio coração

O amor que viu nascer

Nessa dor que nos tortura

Antes morrer de amargura

Que amargurada viver

Nessa dor que nos tortura

Antes morrer de amargura

Que amargurada viver

liefhebben is vreugde hebben

Zelfs de wereld zou niet bestaan

bestaat niet zo goed

Wie niet liefheeft, heeft niets

Wat leuk om aanbeden te worden

Hoe goed is het om iemand leuk te vinden

Maar als liefde een hartzeer heeft veroorzaakt

Lost op in waterdruppels

Beetje bij beetje wordt de zee

En daarna de gebroken zee

Tegen de borst slaan

Het zet de ziel aan het snikken

En daarna de gebroken zee

Tegen de borst slaan

Het zet de ziel aan het snikken

Het leven bestaat uit verlangens

De dagen zijn gemarkeerd met kusjes

Wie niet liefhad, leefde niet

Alleen degenen die een grote liefde verliezen

is dat je weet hoe te waarderen?

Voor al het goede dat je hebt verloren

Maar als er een verraad is

Dood je eigen hart

De liefde die geboren werd

In deze pijn die ons kwelt

Voordat je sterft van bitterheid

Hoe bitter om te leven

In deze pijn die ons kwelt

Voordat je sterft van bitterheid

Hoe bitter om te leven