Espelho Quebrado - Amália Rodrigues

Com o seu chicote o vento

Quebra o espelho do lago

Em mim foi mais violento o estrago

Porque o vento ao passar

Murmurava o teu nome

Depois de o murmurar, deixou-me

Tão rápido passou

Nem soube destruír-me

As mágoas em que sou tão firme

Mas a sua passagem

Em vidro recortava

No lago a minha imagem de escrava

Ó líquido cristal

Dos meus olhos sem ti

Em vão o vendaval pedi

Para que se quebrasse

O espelho que me enluta

E me ficasse a face enxuta

Ai meus olhos sem ti sem ti

Em mim foi mais violento, o vento

Met je zweep de wind

Breek de spiegel van het meer

De schade was heftiger voor mij

Omdat de wind bij het passeren

Fluisterde je naam

Nadat hij het had gemompeld, verliet hij me

Zo snel voorbij

Ik wist niet eens hoe ik mezelf moest vernietigen

Het verdriet waarin ik zo standvastig ben

Maar jouw passage

In glas snij ik

In het meer mijn beeld van slaaf

o vloeibaar kristal

van mijn ogen zonder jou

Tevergeefs de wind vroeg ik

Om het te breken

De spiegel die me verdriet doet

En ik houd mijn gezicht droog

Oh mijn ogen zonder jou zonder jou

In mij was het gewelddadiger, de wind