As Mãos Que Trago - Amália Rodrigues

Foram montanhas, foram mares

Foram os números, não sei

Por muitas coisas singulares

Não te encontrei, não te encontrei

E te esperava, te chamava

Entre os caminhos me perdi

Foi nuvem negra, maré brava

E era por ti, era por ti!

As mãos que trago, as mãos são estas

Elas sozinhas te dirão

Se vem de mortes ou de festas

Meu coração, meu coração

Tal como sou, não te convido

A ir esperar onde eu for

Tudo o que eu tenho é haver sofrido

Pelo meu sonho alto e perdido

E o encantamento arrependido

Do meu amor, do meu amor!

Het waren bergen, het waren zeeën

Het waren de cijfers, ik weet het niet

voor veel unieke dingen

Ik heb je niet gevonden, ik heb je niet gevonden

En wachtte op je, belde je

Tussen de manieren waarop ik verdwaalde

Het was zwarte wolk, razende vloed

En het was voor jou, het was voor jou!

De handen die ik breng, de handen zijn deze

Zij alleen zullen het je vertellen

Als het afkomstig is van sterfgevallen of van feestjes

mijn hart, mijn hart

Zoals ik ben, nodig ik je niet uit

Zal wachten waar ik ook ga

Het enige wat ik heb is geleden hebben

Voor mijn hoge en verloren droom

En de berouwvolle betovering

Van mijn liefde, van mijn liefde!