Aquela Rua - Amália Rodrigues

Não me fales dessa rua, a rua

Que pra mim foi a mais linda ainda

Sim, prefiro que te cales

Fala-me das horas de hoje

Do passado, não me fales!

Nesse tempo de quimera, eu era

Como simples açucena pequena

Pura como a luz da lua

Era a menina bonita

Do princípio ao fim da rua

De azul aos quadradinhos

Fitas e laços de ir para a escola

Hoje eu sigo outros caminhos

Fiz dos teus braços

Uma gaiola

Canções alegres que eu tinha

Que eram da moda, só sei cantar

Olha a triste viuvinha

Que anda na roda

E anda a chorar

Era irmã daquela ponte defronte

Aprendi a tagarelar com ela

Tudo na vida me dou

Porque um dia tu passaste

Passaste ponte dissipou

Meu canteirinho de barro bizarro

Posto lá pelo que fosse, quebrou-se

Passaste-me a chamar-te tua

Desde então não mais pisei

Nas pedras daquela rua

Vertel me niet over die straat, de straat

Wat voor mij de mooiste tot nu toe was

Ja, ik heb liever dat je je mond houdt

Vertel me over de openingstijden van vandaag

Vertel het me niet uit het verleden!

In die chimera-tijd was ik...

Als een simpele kleine lelie

Zuiver als het maanlicht

Het was het mooie meisje

Van het begin tot het einde van de straat

Van blauw naar vierkanten

Go-to-school linten en strikken

Vandaag volg ik andere paden

Ik heb je armen gemaakt

een kooi

Blije liedjes die ik had

Die in de mode waren, ik kan alleen zingen

Kijk verdrietig kleine weduwe

Wie zit er achter het stuur?

En kom huilen

Ze was de zus van die brug aan de overkant

Ik heb met haar leren chatten

Alles in het leven geef ik mezelf

Want op een dag ben je geslaagd

je stak de brug verdreven over

Mijn bizarre modderbed

Zet daar voor wat het ook was, het brak

Je begon me de jouwe te noemen

Sindsdien ben ik niet meer opgestapt.

Op de stenen van die straat