Água e Mel - Amália Rodrigues

Amália Rodrigues — Água E Mel

By Carlos Barbosa De Carvalho Miguel Ramos

Entre os ramos de pinheiro

Vi o luar de Janeiro

Quando ainda havia sol

E numa concha da praia

Ouvi a voz que desmaia

Do secreto rouxinol

Com água e mel

Comi pão com água e mel

E do vão duma janela

Beijei sem saber a quem

Tenho uma rosa

Tenho uma rosa e um cravo

Num cantarinho de barro

Que me deu a minha mãe

Fui p’la estrada nacional

E pela mata real

Atrás dum pássaro azul

No fundo dos olhos trago

A estrada de Santiago

E o cruzeiro do sul

Abri meus olhos

Abri meus olhos ao dia

E escutei a melodia

Que ao céu se eleva de pó

Do vinho novo

Se provei o vinho novo

Se amei o rei e o povo

Meu Deus por que estou tão só

Amália Rodrigues — Água E Mel

Door Carlos Barbosa De Carvalho Miguel Ramos

Tussen de takken van dennen

Maanlicht van januari

toen er nog zon was

En in een schelp op het strand

Ik hoorde de stem die flauwvalt

Van de geheime nachtegaal

Met water en honing

Ik at brood met water en honing

En vanuit het openen van een raam

Ik kuste zonder te weten wie

ik heb een roos

Ik heb een roos en een anjer

In een kleine kleihoek

Wat mijn moeder me gaf

Ik ging naar de nationale weg

En door het koninklijke bos

Achter een blauwe vogel

In de achterkant van mijn ogen breng ik

De snelweg van Santiago

En de Zuidelijke Cruise

opende mijn ogen

Ik opende mijn ogen voor de dag

En luisterde naar de melodie

Dat naar de hemel oprijst uit stof

van de nieuwe wijn

Als ik de nieuwe wijn heb geproefd

Als ik van de koning en het volk hield

oh mijn god waarom ben ik zo eenzaam