À Janela Do Meu Peito (1972) - Amália Rodrigues

Lá vai brincando, pela mão de uma quimera

Essa garota que fui eu, sempre a sorrir

Como se a vida fosse eterna primavera

E não houvesse dores no mundo p’ra sentir

As gargalhadas vêm pousar na janela

E ao ouvi-las tenho mais pena de mim

Ai quem me dera rir ainda como ela

Mas quando rio, eu já não sei rir assim

Tenho a janela do peito

Aberta para o passado

Todo feito de fadistas e de fado

Espreita a alma na janela

Vai o passado a passar

E ao ver-se nela, a alma fica a chorar

Lá vem gingando nesse seu passo miúdo

Melena preta, calça justa afiambrada

Como mudamos, tu que foste para mim tudo

Hoje a meus olhos pouco mais és do que nada

Tuas chalaças de graçola e ironia

Eram da rua, andavam de boca em boca

Eu, era ver-te não sei o que sentia

Talvez loucura, que por ti andava louca

Tenho a janela do peito

Aberta para o passado

Todo feito de fadistas e de fado

Espreita a alma na janela

Vai o passado a passar

E ao ver-se nela, a alma fica a chorar

Desilusões as que tive

Enchem a rua, lá estão

E a gente vive dos tempos que já lá vão

Daar gaat hij spelen, door de hand van een hersenschim

Dit meisje dat ik was, altijd glimlachend

Alsof het leven de eeuwige lente is

En er waren geen pijnen in de wereld om te voelen

Het gelach komt op het raam terecht

En als ik ze hoor, heb ik meer medelijden met mezelf

Oh, ik wou dat ik nog steeds kon lachen zoals zij

Maar als ik lach, weet ik niet meer hoe ik zo moet lachen

Ik heb het borstvenster

Open voor het verleden

Allemaal samengesteld uit fadozangers en fadozangers

Kijkt naar ziel in venster

Het verleden zal voorbijgaan

En zichzelf erin ziende, huilt de ziel

Daar komt hij waggelend in zijn kleine stap

Zwarte melena, strakke panty

Hoe we veranderden, jij die alles voor me was

Vandaag ben je in mijn ogen weinig meer dan niets

Je grappige en ironische grappen

Ze kwamen van de straat, ze liepen van mond tot mond

Ik zag je, ik weet niet wat ik voelde

Misschien waanzin, wat gek was voor jou

Ik heb het borstvenster

Open voor het verleden

Allemaal samengesteld uit fadozangers en fadozangers

Kijkt naar ziel in venster

Het verleden zal voorbijgaan

En zichzelf erin ziende, huilt de ziel

Teleurstellingen die ik heb gehad

Ze vullen de straat, daar zijn ze

En we leven in tijden die lang voorbij zijn