Be Tamashaye Negahat - Homayoun Shajarian, Alireza Ghorbani, Mahyar Alizadeh

گو چه رازی است در این موج مه آلود نگاهت که تو چون باد پریشانی و مستی؟

دست در دست خزان، خنده کنان در دل این باغ نشستی

قامت عمر مرا خشک تر از شاخه ی بی جان بشکستی، بشکستی

چه بگویم؟

به که گویم که دلم گلشن اسرار تو گشته؟

گل هر یاد در این باغ پریشان به سر انگشت تو در خاطره ی خاک نشسته

وای بر من که دلم پر ز تمنای تو گشته

نتوانم، نتوانم که بگویم دل من لیلی اش از یاد نبرده

من که عمرم به تماشای نگاهش همه بر باد نشسته

همچو لیلای پریشان تو بر خاک نشستم

خسته ام، خسته تر از مرغ پر و بال شکسته

خسته ام، خسته تر از قامت مینای شکسته

جز غم روی رُخش در دل حیران چه توان دید؟

به که گویم، به که گویم که من از عشق غریبش نگذشتم؟

نگذشتم

Wat is het geheim in deze mistige golf van je blik dat je verontrust en dronken bent als de wind?

Je zat hand in hand met Khazan, lachend in het hart van deze tuin

Je brak mijn leven meer droog dan een levenloze tak

wat kan ik zeggen

Wie zal ik vertellen dat mijn hart jouw geheimen is geworden?

De bloem van elke herinnering in deze verstoorde tuin zit op je vingertop in de herinnering aan de grond

Wee mij dat mijn hart gevuld is met verlangen naar jou

Ik kan niet, ik kan niet zeggen dat mijn hart Lily niet is vergeten

Ik heb mijn hele leven naar zijn ogen gekeken

Ik zat op de grond als je onrustige nacht

Ik ben moe, vermoeider dan een kip met gebroken veren

Ik ben moe, meer vermoeid dan gebroken glazuur

Wat is er behalve droefheid te zien op het gezicht van het verraste hart?

Aan wie zal ik het vertellen, aan wie zal ik vertellen dat ik zijn vreemde liefde niet heb gemist?

ik ben niet geslaagd