Зачем мне крылья - Алексей Страйк

День прошел, но не спится мне,

Сердца стук слышен в тишине.

Пуст бокал и на дне луна,

Осколком в ночь, ты опять одна.

Память бьет, словно злой палач,

Звонкий смех, превращая в плач.

Эта боль в клочья режет грудь,

До утра не могу уснуть.

Зачем мне крылья,

Ведь рядом нет тебя.

Каплями дождя по стеклу — мои слезы,

Капли на стекле — я.

Рвется связь, как простая нить,

И нельзя никого винить.

Образ твой тенью на стене,

Опять кричу, словно в страшном сне

Зачем мне крылья,

Ведь рядом нет тебя.

Каплями дождя по стеклу — мои слезы,

Капли на стекле — я

De dag is voorbij, maar ik kan niet slapen,

In de stilte is de hartslag te horen.

Het glas is leeg en de maan staat onderaan,

Een splinter in de nacht, je bent weer alleen.

Het geheugen klopt als een boze beul

Luid gelach, verandert in huilen.

Deze pijn snijdt mijn borst aan flarden

Ik kan niet slapen tot de ochtend.

Waarom heb ik vleugels nodig?

Je bent tenslotte niet in de buurt.

Regendruppels op glas zijn mijn tranen,

Druppels op glas - ik.

De verbinding verbreekt als een simpele draad,

En je kunt het niemand kwalijk nemen.

Je beeld is een schaduw op de muur,

Ik schreeuw opnieuw, als in een nachtmerrie

Waarom heb ik vleugels nodig?

Je bent tenslotte niet in de buurt.

Regendruppels op glas zijn mijn tranen,

Druppels op glas - mij