Город детства - Александр Шапиро

Снова просит меня на посадку пройти

Голос женский такой безразличный

Знать такой мой удел я всё время в пути

Кочевая судьба так привычна

Снова синий билет я сжимаю в руке

Улыбаясь усталой таможне

Вспоминаю о дальнем одном городке

Что на карте найти невозможно

Припев:

И туда никогда не от ищешь дорог

И не купишь билет в город детства

Знаю только лишь он растопить бы помог

Лёд печали сковавший мне сердце

В небо взмыл самолёт и пропал вышине

За густыми как снег облаками

Вновь закрою глаза и увижу во сне

Как мы в школу бежим пацанами

Как гоняем мы мяч и играем в войну

Возле нашего старого дома,

А еще вспоминаю улыбку одну

Что когда-то была так знакома

Припев:

И туда никогда не от ищешь дорог

И не купишь билет в город детства

Знаю только лишь он растопить бы помог

Лёд печали сковавший мне сердце

По чужим городам нас судьба развела

Заманила ночными огнями,

А душа потихоньку сгорела до тла

Оставляя лишь пыль под ногами

Снова синий билет я сжимаю в руке

В нашей жизни всё просто, всё сложно

Вспоминаю о дальнем одном городке

Что уже отыскать невозможно

Припев:

И туда никогда не от ищешь дорог

И не купишь билет в город детства

Знаю только лишь он растопить бы помог

Лёд печали сковавший мне сердце

Opnieuw vraagt ​​hij me om naar de overloop te gaan

De vrouwelijke stem is zo onverschillig

Om te weten dat dit mijn lot is, ik ben de hele tijd onderweg

Het nomadische lot is zo vertrouwd

Weer houd ik het blauwe kaartje in mijn hand

Lachend naar de vermoeide douane

Ik herinner me een verre stad

Wat staat niet op de kaart

Refrein:

En vanaf daar zoek je nooit naar wegen

En je kunt geen kaartje kopen naar de stad van de kindertijd

Ik weet alleen dat hij zou helpen om te smelten

Het ijs van verdriet bond mijn hart

Het vliegtuig steeg op in de lucht en verdween naar boven

Achter wolken zo dik als sneeuw

Ik zal mijn ogen weer sluiten en in een droom zien

Hoe rennen we naar school jongens?

Hoe we de bal achtervolgen en oorlog spelen

In de buurt van ons oude huis

En ik herinner me een glimlach

Dat was ooit zo vertrouwd

Refrein:

En vanaf daar zoek je nooit naar wegen

En je kunt geen kaartje kopen naar de stad van de kindertijd

Ik weet alleen dat hij zou helpen om te smelten

Het ijs van verdriet bond mijn hart

Het lot scheidde ons in vreemde steden

Gelokt door nachtverlichting

En de ziel brandde langzaam tot de grond af

Alleen stof achterlatend

Weer houd ik het blauwe kaartje in mijn hand

Alles in ons leven is eenvoudig, alles is ingewikkeld

Ik herinner me een verre stad

Wat is onmogelijk te vinden?

Refrein:

En vanaf daar zoek je nooit naar wegen

En je kunt geen kaartje kopen naar de stad van de kindertijd

Ik weet alleen dat hij zou helpen om te smelten

Het ijs van verdriet bond mijn hart