На распутье трёх дорог - Александр Буйнов

Там, где небо, полог светел

Там, где нив простор широк.

Божью странницу я встретил

На распутье трёх дорог.

Посох, плащ, стопы босые

Ряса грубого сукна

Как зовут тебя?

Россия — отвечала мне она.

Верь, когда-то я блистала

Синью глаз, шитьём шелков

Знать теперь пора настала

Искупления грехов.

Что всегда была нарядной,

Что плясала, пела всласть,

Что злодею безоглядно в одночасье отдалась.

Тот злодей в ладоши хлопал

И к коленям припадал,

А натешившись холопам

На глумление отдал.

Там и били, и топтали

Шили плаху и топор

Ох, в лагеря страдать кидали

Пули метили в упор.

А теперь брожу по свету,

Проклиная эти дни,

Дай мне медную монету

И Господь тебя храни.

И пошла своей дорогой

Теребя нательный крест.

Только тихо вслед убогой

Спел печальный благовест.

Там, где небо, полог светел

Там, где нив простор широк

Божью странницу я встретил

На распутье трёх дорог.

Waar de lucht is, is het bladerdak helder

Waar het veld breed is.

Ik ontmoette Gods zwerver

Op het kruispunt van drie wegen.

Staf, mantel, blote voeten

Ruwe stoffen soutane

Wat is jouw naam?

Rusland, antwoordde ze.

Geloof me, zodra ik scheen

Blauwe ogen, zijde naaien

Nu is het tijd om te weten

Verzoening voor zonden.

dat is altijd elegant geweest,

Dat ze danste, zong naar hartelust,

Dat de schurk zich van de ene op de andere dag roekeloos opgaf.

Die schurk klapte in zijn handen

En viel op zijn knieën,

En plezier maken met de lakeien

Ik gaf het aan de spot.

Daar sloegen en vertrapten ze

We hebben een hakblok en een bijl genaaid

Oh, ze gooiden me in de kampen om te lijden

De kogels waren doelloos gericht.

En nu zwerf ik over de wereld,

Vloeken tegenwoordig

Geef me een koperen munt

En de Heer bewaart u.

En ging haar eigen weg

Het borstkruis scheuren.

Alleen rustig na de ellendige

Zong een droevige tijding.

Waar de lucht is, is het bladerdak helder

Waar het veld breed is

Ik ontmoette Gods zwerver

Op het kruispunt van drie wegen.