Спасибо за все! - Александр Буйнов, Гости из будущего

Ушла, не попрощавшись, у дверей на память кинув взгляд из-под ресниц,

Оставив за собою сотни дней как стайки одиноких грустных птиц,

Но птицы не похожи на людей (но птицы не похожи на людей)

Их верный ветер к югу уносил (их верный ветер к югу уносил)

Я снова часто думаю о ней хотя меня никто и не просил.

Припев:

Только спроси меня я расскажу тебе сколько дождей в океане,

Сколько веков подряд чувства на свет летят и превращаются в пламя.

Помню твою зарю и я себя дарю как это было красиво.

И хоть не нужно слов я повторяю вновь спасибо за все.

Не знаю, сколько песен спрятал дождь, не помню, сколько весен был в пути.

Но верю, что когда-нибудь придешь я тебе скажу свое «прости».

Я все отдам за грусть любимых глаз переведу часы на много лет назад

И ты подаришь мне как в первый раз свой самый нежный и счастливый взгляд.

Припев:

Только спроси меня я расскажу тебе сколько дождей в океане,

Сколько веков подряд чувства на свет летят и превращаются в пламя.

Помню твою зарю и я себя дарю как это было красиво.

И хоть не нужно слов я повторяю вновь…

Ze vertrok zonder afscheid te nemen, bij de deur, een blik werpend van onder haar wimpers als herinnering,

Honderden dagen achterlatend als zwermen eenzame, droevige vogels,

Maar vogels zien er niet uit als mensen (maar vogels lijken niet op mensen)

Hun trouwe wind naar het zuiden weggevoerd (hun trouwe wind naar het zuiden weggevoerd)

Ik denk vaak weer aan haar, hoewel niemand me dat vroeg.

Refrein:

Vraag het me maar, ik zal je vertellen hoeveel het regent in de oceaan,

Hoeveel eeuwen op rij vliegen gevoelens de wereld in en veranderen in een vlam.

Ik herinner me je dageraad en ik geef mezelf hoe mooi het was.

En hoewel er geen woorden nodig zijn, herhaal ik nogmaals bedankt voor alles.

Ik weet niet hoeveel liedjes de regen verborg, ik weet niet meer hoeveel bronnen er onderweg waren.

Maar ik geloof dat je op een dag zult komen, ik zal je mijn "sorry" vertellen.

Ik zal alles geven voor het verdriet van mijn geliefde ogen, ik zal de klok vele jaren terugzetten

En je zult me, zoals voor de eerste keer, je meest tedere en gelukkige blik geven.

Refrein:

Vraag het me maar, ik zal je vertellen hoeveel het regent in de oceaan,

Hoeveel eeuwen op rij vliegen gevoelens de wereld in en veranderen in een vlam.

Ik herinner me je dageraad en ik geef mezelf hoe mooi het was.

En hoewel er geen woorden nodig zijn, herhaal ik het nog een keer...