Чуваки - Александр Буйнов

В жёлтых кварталах огромных рвутся на свет мотыльки,

В барах бездонных и тёмных грустно сидят чуваки.

Вышел один из-под Лобни, словно какой печенег.

Водки спросил преисподней, видимо свой человек.

И с немигающим взглядом смотрит куда-то чувак,

То ли назвался мне братом, то ли не звался никак.

То ли вернулся из боя весь в орденах и крестах.

Прошлое, как на ладони, в тёмных, как прорубь, глазах.

Припев:

Нам бы ночь на ногах простоять или Господу душу отдать,

А в раю нам отпустят грехи, чуваки.

Мы сидим, разгоняем туман и гуляет по кругу стакан

Не такие, уж, мы дураки, чуваки.

Даже закуска для водки, как мне его не понять,

Эх, даже песни всё те же, всё, блин, про родину мать.

Также с улыбкою детской смерть называет игрой

И на груди молодецкой крестик мерцает златой.

Припев:

Нам бы ночь на ногах простоять или Господу душу отдать,

А в раю нам отпустят грехи, чуваки.

Мы сидим, разгоняем туман и гуляет по кругу стакан

Не такие, уж, мы дураки, чуваки.

Только никто не узнает, что у него за душой

Также он ловко стреляет левой и правой рукой.

Что ж, православные, жгите, душу в ночных кабаках

Пепел по ветру пустите пусть он скрипит на зубах.

Припев:

Нам бы ночь на ногах простоять или Господу душу отдать,

А в раю нам отпустят грехи, чуваки.

Мы сидим, разгоняем туман и гуляет по кругу стакан

Не такие, уж, мы дураки, чуваки.

Нам бы ночь на ногах простоять или Господу душу отдать,

А в раю нам отпустят грехи, чуваки.

Мы сидим, разгоняем туман и гуляет по кругу стакан

Не такие, уж, мы дураки, чуваки.

In enorme gele vertrekken snakken motten naar licht,

Kerels zitten helaas in bodemloze en donkere tralies.

Een kwam onder Lobnya vandaan, als een soort Pecheneg.

vroeg Wodka aan de onderwereld, blijkbaar zijn man.

En met een niet-knipperende blik kijkt een kerel ergens,

Of hij noemde zichzelf mijn broer, of hij noemde zichzelf helemaal niet.

Ofwel keerde hij terug van de strijd met alle bevelen en kruisen.

Het verleden, als in de palm van je hand, in ogen zo donker als een gat.

Refrein:

We zouden de hele nacht op onze voeten moeten staan ​​of onze ziel aan de Heer geven,

En in het paradijs zullen we vergeven worden voor onze zonden, jongens.

We zitten, verdrijven de mist en een glas loopt in een cirkel

Niet zo, we zijn dwazen, kerels.

Zelfs een snack voor wodka, hoe kan ik het niet begrijpen,

Eh, zelfs de liedjes zijn nog steeds hetzelfde, alles, verdomme, gaat over het moederland.

Ook noemt hij met een kinderlijke glimlach de dood een spel

En op de borst van de dappere flikkert een gouden kruis.

Refrein:

We zouden de hele nacht op onze voeten moeten staan ​​of onze ziel aan de Heer geven,

En in het paradijs zullen we vergeven worden voor onze zonden, jongens.

We zitten, verdrijven de mist en een glas loopt in een cirkel

Niet zo, we zijn dwazen, kerels.

Alleen niemand zal weten wat er achter zijn ziel zit

Hij schiet ook behendig met zijn linker- en rechterhand.

Wel, orthodox, verbrand je ziel in nachttavernes

Laat de as in de wind, laat het kraken op je tanden.

Refrein:

We zouden de hele nacht op onze voeten moeten staan ​​of onze ziel aan de Heer geven,

En in het paradijs zullen we vergeven worden voor onze zonden, jongens.

We zitten, verdrijven de mist en een glas loopt in een cirkel

Niet zo, we zijn dwazen, kerels.

We zouden de hele nacht op onze voeten moeten staan ​​of onze ziel aan de Heer geven,

En in het paradijs zullen we vergeven worden voor onze zonden, jongens.

We zitten, verdrijven de mist en een glas loopt in een cirkel

Niet zo, we zijn dwazen, kerels.