Por Tu Adiós - Alejandro Fernandez

Ya llevo más de una botella

Y este amor que no te olvida

Pedí que cierren la cantina

Para llorar tu despedida

Se me acabaron las fuerzas

Y los motivos para odiarte

Una vez más perdí la guerra al intentar dejar de amarte

Tengo unas ganas de arrancarme el corazón

Que aún se aferra y no quiere resignarse

Llevo el perfume de tu cuerpo hasta en la sangre

Ni Dios me ayuda a levantarme, ni a cargar este dolor

Aún tengo ganas de llorar por el adiós

Pero no hay lágrimas que ayuden a olvidarte

Ni otros labios donde pueda reemplazarte

No existe nadie en este mundo que me llene como tú

Una vez más me amaneció

Y yo cantando en la cantina por tu adiós

El cantinero de la barra

Me está pidiendo que me vaya

Y aunque me acabe las botellas

Tú seguirás aquí en mi alma

Sigo brindando por tu nombre

Mientras me llega la mañana

Estoy tan harto de adorarte y que tú no sientas nada

Tengo unas ganas de arrancarme el corazón

Que aún se aferra y no quiere resignarse

Llevo el perfume de tu cuerpo hasta en la sangre

Ni Dios me ayuda a levantarme, ni a cargar este dolor

Aún tengo ganas de llorar por el adiós

Pero no hay lágrimas que ayuden a olvidarte

Ni otros labios donde pueda reemplazarte

No existe nadie en este mundo que me llene como tú

Una vez más me amaneció

Y yo cantando en la cantina por tu adiós

Ik heb al meer dan één fles

En deze liefde die je niet vergeet

Ik heb ze gevraagd de kantine te sluiten

om afscheid te nemen

Ik had geen kracht meer

En de redenen om je te haten

Opnieuw verloor ik de oorlog terwijl ik probeerde te stoppen met van je te houden

Ik heb zin om mijn hart eruit te scheuren

Dat klampt zich nog steeds vast en wil niet aftreden

Ik draag het parfum van je lichaam zelfs in het bloed

Zelfs God helpt me niet om op te staan, noch om deze pijn te dragen

Ik heb nog steeds het gevoel dat ik om afscheid moet huilen

Maar er zijn geen tranen om je te vergeten

Noch andere lippen waar ik je kan vervangen

Er is niemand in deze wereld die me zo vult als jij

Weer werd ik wakker

En ik zing in de kantine voor jouw afscheid

De barman aan de bar

vraagt ​​me om te vertrekken

En zelfs als ik de flessen opmaak

Je zal nog steeds hier zijn in mijn ziel

Ik blijf proosten op je naam

terwijl de ochtend komt

Ik ben het zo beu om je te aanbidden en dat je niets voelt

Ik heb zin om mijn hart eruit te scheuren

Dat klampt zich nog steeds vast en wil niet aftreden

Ik draag het parfum van je lichaam zelfs in het bloed

Zelfs God helpt me niet om op te staan, noch om deze pijn te dragen

Ik heb nog steeds het gevoel dat ik om afscheid moet huilen

Maar er zijn geen tranen om je te vergeten

Noch andere lippen waar ik je kan vervangen

Er is niemand in deze wereld die me zo vult als jij

Weer werd ik wakker

En ik zing in de kantine voor jouw afscheid