Faiseurs De Mondes - Alcest

Tes yeux sans âge

Sont des miroirs pénétrants

Qui façonnent le monde

Par leurs reflets, l’embellissant.

L’Orée des bois au loin

Devient un temple mouvant, irisé,

Célébrant la naissance du printemps.

Et ces montagnes immenses,

Aspirent à rejoindre les cieux

Au cessus de nos têtes,

tournoyants.

Cette réalité qui nous entoure

Est celle que tu as choisie

Et tes rêves habillent notre sphère

D’un tableau idéal qui se déploie

A la lueur de nos regards,

Au son de ta voix.

Je tijdloze ogen

Zijn indringende spiegels

Wie vormt de wereld?

Door hun reflecties, het verfraaien.

De rand van het bos in de verte

Wordt een bewegende, iriserende tempel,

De geboorte van de lente vieren.

En deze enorme bergen,

Streef ernaar om de hemel te bereiken

Boven onze hoofden,

draaien.

Deze realiteit die ons omringt

Is degene die je hebt gekozen?

En jouw dromen kleden onze bol aan

Van een ideaal schilderij dat zich ontvouwt

In het licht van onze ogen,

Op het geluid van je stem.