Elévation - Alcest

Au-dessus des étangs, au-dessus des vallées

Des montagnes, des bois, des nuages, des mers

Par delà le soleil, par delà les éthers

Par delà les confins des sphères étoilées

Mon esprit, tu te meus avec agilité

Et, comme un bon nageur qui se pâme dans l’onde

Tu sillonnes gaiement l’immensité profonde

Avec une indicible et mâle volupté

Envole-toi bien loin de ces miasmes morbides

Va te purifier dans l’air supérieur

Et bois, comme une pure et divine liqueur

Le feu clair qui remplit les espaces limpides

Derrière les ennuis et les vastes chagrins

Qui chargent de leur poids l’existence brumeuse

Heureux celui qui peut d’une aile vigoureuse

S'élancer vers les champs lumineux et sereins

Celui dont les pensers, comme des alouettes

Vers les cieux le matin prennent un libre essor

— Qui plane sur la vie, et comprend sans effort

Le langage des fleurs et des choses muettes!

Over de vijvers, over de valleien

Bergen, bossen, wolken, zeeën

Voorbij de zon, voorbij de ethers

Voorbij de grenzen van de sterrensferen

Mijn geest, je beweegt met behendigheid

En, als een goede zwemmer die bezwijmt in de golven

Je dwaalt vrolijk door de diepe onmetelijkheid

Met een onuitsprekelijke en mannelijke wellust

Vlieg weg van deze morbide miasma's

Ga jezelf zuiveren in de bovenlucht

En drink, als een pure en goddelijke drank

Het heldere vuur dat heldere ruimtes vult

Achter de problemen en het grote verdriet

Wie dragen hun gewicht in het wazige bestaan?

Gelukkig is hij die kan met een krachtige vleugel

Vlieg naar velden helder en sereen

Degene wiens gedachten, zoals leeuweriken

Naar de hemel neem de ochtend een vrije vlucht

— Wie zweeft boven het leven en begrijpt moeiteloos

De taal van bloemen en stille dingen!