Écailles de lune part I - Alcest

La lumière de juillet s’eteint sur les grèves et songeur, je laisse mes pensées

se perdre á l’horizon flamboyant.

La rumeur des vagues m’apaise, je profite de cet instant précieux,

invitant la chaude brise marine á raviver me sens alanguis.

Hanté par le mirage des jours heureux j’attends que naissent au large les échos

de la nuit.

Mes pensées se noient à l’horizon.

Les heures fielnt, la mer soupire sous des astres lointains déposés en une

pincée d’or tremblante sur les houles.

Elle ouvre sa danse hypnotique, et absorbe mon regard décoloré.

Telle une âme en suspension, je voudrais sans crainte disparaître sous le flots;

Entendre jaillir des profondeurs leur complainte ensorcelée.

Elles m’appelleraient de leur royaume de nacre et d'écailles aigue marine pour

m’emmener loin des miens, d’un monde qui m’est étranger.

Leur tenant la main, lentement, je voudrais sombrer dans de eaux noires

m’accueillant silencieusement.

Dire adieu aux lueurs du matin, laisser les courants froids purifier mes

pensées, statufier mes chairs, pour trouver le sommeil tout au fond de l’océan.

Het licht van juli gaat uit op de kusten en peinzend, ik laat mijn gedachten achter

verdwalen aan de brandende horizon.

Het geruis van de golven kalmeert me, ik geniet van dit kostbare moment,

de warme zeebries uitnodigend om mijn lome gevoelens te doen herleven.

Achtervolgd door de luchtspiegeling van gelukkige dagen wacht ik tot de echo's offshore geboren worden

van de nacht.

Mijn gedachten verdrinken aan de horizon.

De uren vervagen, de zee zucht onder verre sterren die in één zijn afgezet

snufje goud bevend op de deining.

Ze opent haar hypnotiserende dans en absorbeert mijn verkleurde blik.

Als een zwevende ziel zou ik onbevreesd onder de golven verdwijnen;

Om hun betoverde klaagzang uit de diepte te horen opspringen.

Ze zouden me bellen vanuit hun koninkrijk van parelmoer en aquamarijn schubben naar...

haal me weg van mijn volk, van een wereld die mij vreemd is.

Terwijl ze hun handen vasthouden, langzaam, wil ik in zwarte wateren zinken

mij stilletjes welkom te heten.

Zeg vaarwel tegen de ochtendlichten, laat de koude stromen mijn . reinigen

gedachten, statify mijn vlees, om slaap te vinden op de bodem van de oceaan.