Still Heart - Akeldama

We are one

This breath of love swells my heart to bursting

I was nothing without you, and

Now I stand complete

Your beauty brings me to my knees

And with every moment I feel more unworthy

I feel that you could slip away

In the blink of an eye

And before it seems I’ve even blinked at all

Tragedy falls upon this love

I swear I knew it was coming

But why can’t it be me?

-Now breathing stops;

I’m just choking-

Oh God, why can’t it be me?

I could never make this choice on my own

Given a thousand years I’d never find the answer

This is not my place

But as the tendrils of my mind creep into my soul -And though I’d-

It’s as if the very life-force in me -never wish for her to-

Blackens in the mind’s embrace -suffer here-

And as this darkness takes me

I can feel my heart fade -I just can’t let her-

Fade away and leave me for nothing

I have witnessed such beauty

And it’s slipping away from me

Having caught a falling star

Which now crumbles through my fingers

The quality of life has decayed

A dreary monotone wasteland remains

I know what I must do

I must play God and give her mercy

I must end the suffering

She would do the same for me

I can’t leave her here this way

But how can I go on

Living with a heart that’s been stilled?

But as the tendrils of my mind creep into my soul -And though I-

It’s as if the very life-force in me -never wished for her to —

Blackens in the mind’s embrace — suffer here-

And as this darkness takes me

I can feel my heart fade -I have now let her-

Fade away and leave me for nothing

Wij zijn een

Deze adem van liefde doet mijn hart zwellen tot het barst

Ik was niets zonder jou, en

Nu ben ik compleet

Je schoonheid brengt me op mijn knieën

En met elk moment voel ik me onwaardiger

Ik heb het gevoel dat je zou kunnen wegglippen

In een oogwenk

En voordat het lijkt dat ik zelfs maar met mijn ogen heb geknipperd

Tragedie valt op deze liefde

Ik zweer dat ik wist dat het eraan zat te komen

Maar waarom kan ik het niet zijn?

-Nu stopt de ademhaling;

ik ben gewoon aan het stikken-

Oh God, waarom kan ik het niet zijn?

Ik zou deze keuze nooit alleen kunnen maken

Na duizend jaar zou ik nooit het antwoord vinden

Dit is niet mijn plaats

Maar terwijl de ranken van mijn geest in mijn ziel kruipen -En hoewel ik-

Het is alsof de levenskracht in mij - wens haar nooit toe -

Wordt zwart in de omhelzing van de geest -hier lijden-

En terwijl deze duisternis me pakt

Ik voel mijn hart vervagen -ik kan haar gewoon niet laten-

Verdwijn en laat me voor niets achter

Ik ben getuige geweest van zulke schoonheid

En het glijdt van me af

Een vallende ster hebben gevangen

Die nu door mijn vingers brokkelt

De kwaliteit van leven is achteruitgegaan

Er blijft een sombere eentonige woestenij over

Ik weet wat ik moet doen

Ik moet voor God spelen en haar genade geven

Ik moet een einde maken aan het lijden

Ze zou hetzelfde voor mij doen

Ik kan haar hier niet op deze manier achterlaten

Maar hoe kan ik verder?

Leven met een stil hart?

Maar terwijl de ranken van mijn geest in mijn ziel kruipen -En hoewel ik-

Het is alsof de levenskracht in mij - nooit gewild dat ze -

Wordt zwart in de omhelzing van de geest - lijd hier-

En terwijl deze duisternis me pakt

Ik voel mijn hart vervagen -ik heb het haar nu laten doen-

Verdwijn en laat me voor niets achter