Shadow of an Entity - Akeldama

Pain

Is at the forefront of my mind

For but a simple moment’s time

Although it seems to last forever

It will fade away with the wash of madness that fast approaches

My only fear is this:

Without the pain

What will

I become?

What will I become?

This instance of pain is my one and only memory

What brought me here to this moment in my history?

I know something happened

It’s something immense

Strong enough to erase the pages of my life’s story

When did I make the choices the led me here?

Where did I take the wrong turn?

Everything is wrong

I can feel it

I have become a miserable wretch

I’m left in a spiral of contempt

I hate what I’ve become

So I reach out to others, compelled to find compassion

Only receiving just a passing glance in judgement

This world around me;

a mirror of my wretchedness

Yet there’s one struggling glimmer of a thought

From within the deepest blackness

It claws at the edges of my sanity

Refusing to be sucked into oblivion

Within this vacuum in my mind

This tiny thought spins a tale of hope;

a seed of possibility

I know it must be false but I can’t relinquish it

It’s giving me a sense that there’s a purpose to this madness

It tells me:

«There is someone out there waiting for you to change everything»

An unrelenting notion that I must fight through this seemingly hopeless reality"

But is it just the needles and the glass

A catalyst for full blown insanity?

Is this world a perpetual winter night

Or will the sun one day rise on a precious summer solstice?

This hope is a plague on me

One last strand to hold onto

In the center of my being

I just want to let go of this thing

Release me from this reality

Unbind me

The fabric of my sanity is

Unwinding

Fragments of a prior existence

Float freely in the limbo of my consciousness

Not a single one contains substance

Just a ripple on the surface of a memory

Everything has been shattered to pieces

Separated by a void that I cannot comprehend

This purgatory is a fate worse than death

I exist as the shadow of an entity

The void has come to coalesce

Ruling over everything I am

That which is missing has left such an emptiness

That my existence has been rendered purely meaningless

Pijn

Staat voorop in mijn gedachten

Voor slechts een korte tijd

Hoewel het voor altijd lijkt te duren

Het zal vervagen met de waanzin die snel nadert

Mijn enige angst is dit:

Zonder de pijn

Wat zal

Ik word?

Wat zal ik worden?

Dit voorbeeld van pijn is mijn enige echte herinnering

Wat bracht me hier op dit moment in mijn geschiedenis?

Ik weet dat er iets is gebeurd

Het is iets immens

Sterk genoeg om de pagina's van mijn levensverhaal te wissen

Wanneer heb ik de keuzes gemaakt die me hier hebben geleid?

Waar heb ik de verkeerde afslag genomen?

Alles is verkeerd

Ik voel het

Ik ben een ellendige ellendeling geworden

Ik zit in een spiraal van minachting

Ik haat wat ik ben geworden

Dus ik reik uit naar anderen, gedwongen om medeleven te vinden

Slechts een voorbijgaande blik in het oordeel ontvangen

Deze wereld om mij heen;

een spiegel van mijn ellende

Toch is er een worstelende glimp van een gedachte

Vanuit de diepste duisternis

Het klauwt aan de randen van mijn gezond verstand

Weigeren om in de vergetelheid te worden gezogen

Binnen dit vacuüm in mijn geest

Deze kleine gedachte vertelt een verhaal van hoop;

een zaadje van mogelijkheid

Ik weet dat het onwaar moet zijn, maar ik kan het niet opgeven

Het geeft me het gevoel dat deze waanzin een doel heeft

Het vertelt me:

«Er is iemand die op je wacht om alles te veranderen»

Een niet aflatende notie dat ik me door deze schijnbaar hopeloze realiteit moet vechten"

Maar zijn het alleen de naalden en het glas?

Een katalysator voor complete waanzin?

Is deze wereld een eeuwige winternacht?

Of zal de zon op een dag opkomen tijdens een kostbare zomerzonnewende?

Deze hoop is een plaag op mij

Nog een laatste draad om vast te houden

In het centrum van mijn wezen

Ik wil dit ding gewoon loslaten

Bevrijd me van deze realiteit

Ontbind mij

Het weefsel van mijn gezond verstand is:

tot rust komen

Fragmenten van een eerder bestaan

Zweef vrij in het ongewisse van mijn bewustzijn

Geen enkele bevat stof

Slechts een rimpeling op het oppervlak van een herinnering

Alles is aan stukken gescheurd

Gescheiden door een leegte die ik niet kan begrijpen

Dit vagevuur is een lot erger dan de dood

Ik besta als de schaduw van een entiteit

De leegte is samengesmolten

Heersen over alles wat ik ben

Dat wat ontbreekt, heeft zo'n leegte achtergelaten

Dat mijn bestaan ​​puur zinloos is gemaakt