Apotheosis - Akeldama

I fall fast like nightingales in winter’s cold sharp grasp

The ground approaches faster with every struggle to lift your wings to fly again

But with every attempt comes failure

It natural

I can’t pretend to think that all this effort will pay off anymore

I’m content with losing as long as this all finally just goes away

I’ve lost her

I stripped her life away with my own hands

I watched my world slip through the cracks

Alone, and I’m

Feeling conscious for the very first time

Now I’ll pave the way into this corrupted mind

I’m going farther than I’ve ever tried

Now I’ve found a way to end this precious life

My heart is just a pulse away from bursting out through my chest

Cold fear shoots through my veins like shock waves

My god this can’t be happening

And now its too late

I can’t stop this anymore

Regret, regret, regret, regret!

«How the hell did I end up here?

I can’t recall this place at all

Is this my imagination?

Or was that my dying breath?»

I’m lost here

I’ll take my life away of my own free will

It has become so clear, as I’m

Feeling conscious for the very first time

Now I’ll pave the way into this corrupted mind

I’m going farther than I’ve ever tried

Now I’ve found a way to end this precious life

Ik val snel als nachtegalen in de koude, scherpe greep van de winter

De grond nadert sneller met elke worsteling om je vleugels op te tillen om weer te vliegen

Maar bij elke poging komt een mislukking

Het is natuurlijk

Ik kan niet doen alsof ik denk dat al deze moeite meer zal opleveren

Ik ben tevreden met verliezen zolang dit allemaal maar verdwijnt

Ik ben haar kwijt

Ik heb haar leven met mijn eigen handen gestript

Ik zag mijn wereld door de kloven glippen

Alleen, en ik ben

Voor het eerst bewust zijn

Nu zal ik de weg effenen naar deze verdorven geest

Ik ga verder dan ik ooit heb geprobeerd

Nu heb ik een manier gevonden om een ​​einde te maken aan dit kostbare leven

Mijn hart is slechts een hartslag verwijderd van het uitbarsten door mijn borstkas

Koude angst schiet als schokgolven door mijn aderen

Mijn god, dit kan niet gebeuren

En nu is het te laat

Ik kan dit niet meer stoppen

Spijt, spijt, spijt, spijt!

«Hoe ben ik hier in godsnaam terechtgekomen?

Ik kan me deze plaats helemaal niet herinneren

Is dit mijn verbeelding?

Of was dat mijn laatste adem?»

Ik ben hier verdwaald

Ik zal mijn leven wegnemen uit mijn eigen vrije wil

Het is zo duidelijk geworden, net als ik

Voor het eerst bewust zijn

Nu zal ik de weg effenen naar deze verdorven geest

Ik ga verder dan ik ooit heb geprobeerd

Nu heb ik een manier gevonden om een ​​einde te maken aan dit kostbare leven