Love Forever Threaded - Akeldama

Arch angel

The sigil of hope in this world

A single light in all of my darkness

I am down on my knees

I’m begging you please

Just bring her back to me

I’m at the end of my rope

I’d give everything and more just find her again

There’s nothing left of me here

I’m taking the next train out of this wasteland

An attempt to escape this lonely existence

Turn the page in this tale of entwined souls

We find her here again

Just as lost as him

She’s yearning and hoping and searching in vain

She rests her head in her hands and her elbows on a window pane

«It doesn’t matter how many moons pass

The view is always the same when I look through this glass

This is an empty world

Devoid of all light

Hope has abandoned me

In this ever expanding blight»

«There's nothing left of me here

I am taking the next train out of this wasteland»

And everywhere I go

I feel this sense of purpose in my feet

Every step leads me closer to the source of this

Inflexible hope

I remain on the train until it’s empty

Now the warning sign is flashing red: last stop

As the train pulls in I trudge to the exit

And step onto a dust covered platform

Empty

Abandoned

The station is bereft of all life

It could have been this way for centuries

I’m at the epicenter of a faded existence

It’s like the world is taunting me

Haunting me

Nothing in my vision can be trusted as real

I am alone now

Desolate

Far beyond lost

And it’s apparent that I will die as such

I sit in the middle of the station

My head in my hands

Too lost in sorrow to notice the faint sounds

Of delicate footsteps and subtle weeping

And everywhere I go

I feel this sense of purpose in my feet

Every step leads me closer to the source of this

Inflexible hope

Then like an invitation

Heavenly melodies grace my ears

As she voices the slightest whisper before me

I look up and I meet her eyes

In a flash my life goes blank

In a world as cold as this I still can not resist the thought

That she is just the one to change my heart

She can mend the wounds that brought me here

Now her presence has left me fearless

Not a single day longer will I wait

I have found my bliss and nothing can pull me away

And everywhere I go

I feel this sense of purpose in my feet

Every step leads me closer to the one who

Completes me

As we finally find love’s true embrace

Our minds are pierced with a needle of clarity

The murk memories clear and the fragments are restored

We are finally complete

aartsengel

Het teken van hoop in deze wereld

Een enkel licht in al mijn duisternis

Ik zit op mijn knieën

Ik smeek je alsjeblieft

Breng haar gewoon terug naar mij

Ik ben aan het einde van mijn touw

Ik zou alles en meer geven om haar gewoon weer te vinden

Er is hier niets meer van mij

Ik neem de volgende trein uit deze woestenij

Een poging om aan dit eenzame bestaan ​​te ontsnappen

Sla de pagina om in dit verhaal over verstrengelde zielen

We vinden haar hier weer

Net zo verloren als hij

Ze verlangt en hoopt en zoekt tevergeefs

Ze rust haar hoofd in haar handen en haar ellebogen op een raam

«Het maakt niet uit hoeveel manen er voorbijgaan

Het uitzicht is altijd hetzelfde als ik door dit glas kijk

Dit is een lege wereld

Verstoken van alle licht

Hoop heeft me in de steek gelaten

In deze steeds groter wordende plaag»

«Er is hier niets meer van mij»

Ik neem de volgende trein uit deze woestenij»

En overal waar ik ga

Ik voel dit gevoel van doelgerichtheid in mijn voeten

Elke stap brengt me dichter bij de bron hiervan

onbuigzame hoop

Ik blijf in de trein totdat deze leeg is

Nu knippert het waarschuwingsbord rood: laatste stop

Terwijl de trein stopt, sjok ik naar de uitgang

En stap op een met stof bedekt platform

Leeg

Verlaten

Het station is beroofd van al het leven

Het had al eeuwen zo kunnen zijn

Ik sta in het epicentrum van een vervaagd bestaan

Het is alsof de wereld me uitdaagt

Achtervolgt mij

Niets in mijn visie kan worden vertrouwd als echt

Ik ben nu alleen

Troosteloos

Ver voorbij verloren

En het is duidelijk dat ik als zodanig zal sterven

Ik zit in het midden van het station

Mijn hoofd in mijn handen

Te verloren in verdriet om de vage geluiden op te merken

Van delicate voetstappen en subtiel huilen

En overal waar ik ga

Ik voel dit gevoel van doelgerichtheid in mijn voeten

Elke stap brengt me dichter bij de bron hiervan

onbuigzame hoop

Like dan een uitnodiging

Hemelse melodieën sieren mijn oren

Terwijl ze het minste gefluister voor me uitspreekt

Ik kijk op en ik ontmoet haar ogen

In een oogwenk wordt mijn leven zwart

In een wereld zo koud als deze kan ik de gedachte nog steeds niet weerstaan

Dat zij degene is die mijn hart verandert

Ze kan de wonden helen die me hier hebben gebracht

Nu heeft haar aanwezigheid me onbevreesd gemaakt

Geen dag langer zal ik wachten

Ik heb mijn geluk gevonden en niets kan me wegtrekken

En overal waar ik ga

Ik voel dit gevoel van doelgerichtheid in mijn voeten

Elke stap brengt me dichter bij degene die

Maakt mij compleet

Als we eindelijk de ware omhelzing van liefde vinden

Onze geest is doorboord met een naald van duidelijkheid

De duistere herinneringen worden gewist en de fragmenten worden hersteld

We zijn eindelijk compleet