Bize Kalan - Ahmet Kaya, Yusuf Hayaloğlu

Bize kalan

İnsanlığa bırakmak istediğimiz değildi

Binlerce fidan ektik halkın çölüne

Su vermediler, eğildi

Bizim eskiden sevdalarımız vardı

Kızaran yanakları öpmelere utandık

Sonra suç olmak girdi araya

Bizim eskiden umutlarımız vardı

Yıkılan duvarların gövdesine yaslandık

Sonra yanılmak girdi araya

Bize kir, bize pas

Bize tortusu kaldı

Dostlar tükenip düştüler

Yok olma korkusu kaldı

Bizim eskiden gülüşlerimiz vardı

Kırılan yüreklere öylesine dağıttık

Sonra ağlamak girdi araya

Bizim eskiden öfkelerimiz vardı

Tutuşan dağların seherine yar olduk

Sonra vurulmak girdi araya

Bize kan, bize ter

Bize göz yaşı kaldı

Yıllar çiğneyip geçtiler

Yaşama telaşı kaldı

aan ons overgelaten

Het was niet wat we aan de mensheid wilden overlaten

We plantten duizenden jonge boompjes in de woestijn van de mensen

Ze gaven geen water, gebogen

We hadden vroeger liefdes

Beschaamd om blozende wangen te kussen

Toen kwam een ​​misdaad in de weg

Vroeger hadden we hoop

We leunden tegen het lichaam van de afbrokkelende muren

Toen kwam er een fout tussen

Vuil voor ons, roest voor ons

We hebben restjes

Vrienden zijn op en zijn gevallen

Angst voor uitsterven blijft

Vroeger lachten we

Dus hebben we uitgedeeld aan de gebroken harten

Toen stond huilen in de weg

Vroeger waren we boos

We gingen uit elkaar in de dageraad van de brandende bergen

Toen kwam er schot in.

bloed op ons, zweet op ons

We blijven met tranen achter

De jaren zijn verstreken

Er is haast om te leven