The Sermon - AHAB

The ribs and terrors in the whale

Arched over me a dismal doom

While all God’s sun-lit waves rolled by

And lift me deepening down to doom

I saw the opening maw of hell

With endless pains and sorrows there

Elich none but they that feel can tell

Oh I was plunging to despair

In black distress

I called my God

When I could scarce believe him mine

He bowed his ears to my complaint

No more the whale did me confine

With speed he flew to my relief

As on a radiant dolphin borne

Awful, yet bright, as lightning shone

The face of my deliverer God

My song forever shall record

That terrible, that joyful hour

I give the glory to my God

His all the mercy and the power

Ahab: «Nevermore!»

De ribben en verschrikkingen in de walvis

Een sombere ondergang over me heen gebogen

Terwijl al Gods zonverlichte golven voorbij rolden

En til me op naar de ondergang

Ik zag de opening van de hel

Met eindeloze pijnen en zorgen daar

Elich niemand behalve zij die voelen kunnen vertellen

Oh ik stortte me in wanhoop

In zwarte nood

Ik heb mijn God genoemd

Toen ik hem nauwelijks kon geloven, de mijne

Hij boog zijn oren voor mijn klacht

De walvis heeft me niet meer opgesloten

Met snelheid vloog hij naar mijn opluchting

Als op een stralende dolfijn gedragen

Vreselijk, maar toch helder, zoals de bliksem scheen

Het gezicht van mijn verlosser God

Mijn lied zal voor altijd worden opgenomen

Dat vreselijke, dat vreugdevolle uur

Ik geef de eer aan mijn God

Zijn alle genade en de kracht

Achab: «Nooit meer!»