Солнце - Аффинаж

Моё солнце, тебя так мало — захлебнулось в ливнях...

Моё солнце остывало в синих линиях.

Моё солнце ненастья за горы загнали, бросили в море.

Моё солнце, гори, не гасни или горе мне, горе!

Сколото с неба ветрами, брошено на дно

Золото — единственное, одно.

Упаду в моря, утону там, где ты — тело моё забери.

Лишь бы только не зря!

Только из темноты свети, гори,

Моё солнце!

Моё солнце!

Моё солнце, чуть ниже ключицы пронзи, как копьё!

Моё солнце, мне тревожные птицы кричат "Больше не твоё!"

Моё солнце, осколки твои ищу в лохмотьях туч...

Моё солнце, сохраню в груди твой последний луч.

Сколото с неба ветрами, брошено на дно

Золото — единственное, одно.

Упаду в моря, утону там, где ты — тело моё забери.

Лишь бы только не зря!

Только из темноты свети, гори,

Моё солнце!

Моё солнце!

Моё солнце!

Моё солнце!

Моё солнце!

Моё солнце!

Моё солнце!

Моё солнце!

Mijn zon, je bent zo weinig - verstikt in de stortbuien...

Mijn zon koelde af in blauwe lijnen.

Mijn zon van slecht weer werd over de bergen gedreven, in zee gegooid.

Mijn zon, brand, ga niet uit of wee mij, wee!

Door de wind uit de lucht geplukt, naar de bodem gegooid

Goud is de enige.

Ik zal in de zee vallen, ik zal verdrinken waar jij bent - neem mijn lichaam.

Als het maar niet tevergeefs is!

Alleen vanuit de duisternis schijnen, branden,

Mijn zon!

Mijn zon!

Mijn zon, doorboor net onder het sleutelbeen als een speer!

Mijn zon, verontrustende vogels roepen naar me "Niet langer van jou!"

Mijn zon, ik ben op zoek naar je fragmenten in gescheurde wolken...

Mijn zon, ik zal je laatste straal in mijn borst houden.

Door de wind uit de lucht geplukt, naar de bodem gegooid

Goud is de enige.

Ik zal in de zee vallen, ik zal verdrinken waar jij bent - neem mijn lichaam.

Als het maar niet tevergeefs is!

Alleen vanuit de duisternis schijnen, branden,

Mijn zon!

Mijn zon!

Mijn zon!

Mijn zon!

Mijn zon!

Mijn zon!

Mijn zon!

Mijn zon!