Nic Się Nie Zmienia - AdMa

To nic nie zmienia

Nie zmienia nic

To nic nie zmienia

Nie zmienia nic

I tak śpię sama, nic się nie zmienia

I tak wstaję sama, nic się nie zmienia

Czuję jak serce się ulotniło, gdzieś między ustami a drogą do szkła

Drogą do dna, tyle lat tresowałam uczucia, że został mi żal

Jedynie smak, odejdź lub zostań, zostań i patrz, patrz, patrz

Jak się starzeję, jak powstają blizny, krew i łzy, to cała ja

Behawioryzm za posłuszeństwo, dostaję nagrody, odczuwam amory

Nietypowy obraz a wzory są niestabilne, labilności skowyt

Zapach odnowy nietypowy, zapach a czuję ciągle smród

Własnego strachu przed rozłąką i świadomości, że tkwię w tym znów

Znowu ulegam a nie powinnam, bo nie zmienia się nic

Znowu czekam a nie powinnam, bo nie zmieni się nic

Znowu wróciłeś i odlecisz i nie zmieni się nic

Znowu muszę komuś wyjaśniać, że istniejesz w tej czasoprzestrzeni

Mojej przestrzeni, tylko duchem, bo ciałem daleko, chłód oceanu

Kilka języków rozdziela nas na jakiś czas, to jest ryzyko od siedmiu lat

To jest ryzyko w dobie kryzysu, wzrostów libido, ciągła reakcja

Walcz lub uciekaj, ewolucyjnie pragnę drugiego

Chcę cię zostawić, muszę to zrobić, żebym mogła normalnie żyć

Lecz nie potrafię, serce jest sługą, ale nie moim, rządzisz nim ty

I tak jesteśmy razem, jedną emocją

Ale to nie zmienia, nie zmienia nic

Dit verandert niets

Het verandert niets

Dit verandert niets

Het verandert niets

En dus slaap ik alleen, er verandert niets

En dus sta ik alleen op, er verandert niets

Ik voel dat mijn hart is verdampt, ergens tussen mijn mond en de weg naar het glas

De weg naar de bodem, ik heb mijn gevoel al zoveel jaren getraind dat het me spijt

Gewoon een voorproefje, gaan of blijven, blijven en zien, zien, zien

Naarmate ik ouder word, terwijl littekens, bloed en tranen zich vormen, is dat alles van mij

Behaviorisme voor gehoorzaamheid, ik krijg beloningen, ik voel liefde

Ongebruikelijke afbeelding en patronen zijn onstabiel, zeuren labiliteit

De geur van vernieuwing is ongewoon, de geur en ik ruik hem nog steeds

Mijn eigen angst voor afscheiding en het besef dat ik er weer in zit

Ik geef weer toe en dat zou ik niet moeten doen, want er verandert niets

Ik zit weer te wachten en dat zou ook niet moeten, want er verandert niets

Je kwam weer terug en je vliegt weg en er verandert niets

Ik moet weer aan iemand uitleggen dat jij in deze ruimte-tijd bestaat

Mijn ruimte, alleen in de geest, omdat het lichaam ver weg is, de kou van de oceaan

Meerdere talen scheiden ons even, dit is een risico voor zeven jaar

Dit is een risico in tijden van crisis, toename van het libido, een constante reactie

Vecht of vlucht, evolutionair verlang ik naar de ander

Ik wil je verlaten, ik moet het doen zodat ik normaal kan leven

Maar ik kan het niet, het hart is een dienaar, maar niet het mijne, jij regeert het

En zo zijn we samen, één emotie

Maar dat verandert niet, verandert niets