Krzyk - AdMa

Mam ochotę tym pierdolnąć, jakby było ze szkła

Poprzecinać sobie przy tym wszystkie żyły jakie mam

Obrót w proch jak w Pompejach, zgładzona jak wilk tasman

Razem z zażaleniem, że istnienie ciągle oczekuje braw

Słów potok — wypluję to z siebie

Gdzie pokój — ja to nie Ebadi, nie?

Mam wiele kłopotów, mała, wiele srok za ogon brałam

Jednostajność zabijała, mała, mnie

Nie wiara w moje możliwości

Spadałam w swoich oczach bez przyszłosci

Ambicja i hałas naraz

Krzyk absorbujacy, emocjonujacy, emocjonalności

Marazm miałam, czułam, czuję to, co Ty

Czuję, czuję to, co Ty, czuję, czuję to, co Ty!

Wena nie zmienia hierarchi żyć, chociaż myślisz, że to szczyt

Głowę wciąż podnoszę wzwyż, patrz Ty

Tak jak Ty.

Krzycz, krzycz, krzycz

Prosta sztuka, sztuka za inteligentna

Dama skryta, dama bezpruderyjna

Też lubię przekleństwa szeptać

Z brakiem poprawności w gestach, co wypada mi Ci zeznać

Nie, nie, nie, nie znam słowa «przestań»

Nie, nie, nie, nie znam słowa «przestań», nie znam słowa «przestań»

Klasyfikuję uczucia w umysłu odmętach

Serce jest mi mięśniem, im wcześniej, tym lepiej

Gdy się opamiętasz, emocje nie idą z serca

Nowa kwestia?

Medycyna to potwierdza

Mam tą chorą jazdę tak jak Ty

Wstrzymuję atrakcję, wabiąc wstyd

Moralność, naprawdę?

Quo vadis?

Odrzucam tą sztuczną maskę tak jak Ty

Czasem czuję furię w sobie, to się rozprzestrzenia, uwierz

Mam już dość bycia poprawną, pali, pali mnie hamulec

Spuszczam z tonu, krzyk, rozumiesz?

W uszach czujesz?

Tej wolności potrzebuję (potrzebujesz), nagi instynkt, bierz, łap uwierz

Emocje dzisiaj wypluję w epitetach bez ogródek

Porywczość i pokutę, poznasz drugie «Ja» w minutę

«Ja» bez złudzeń, pozbawioną tarcz, zakłóceń, mitów, sumień

«Ja» realne, bo chcę być sobą naprawdę

Ik wil het neuken alsof het van glas is

Snijd al mijn aderen door

Tot stof vergaan zoals Pompeii, gedood als een tasmanwolf

Samen met de klacht dat het bestaan ​​nog steeds op applaus wacht

Een stroom van woorden - ik spuug het uit

Waar is vrede - ik ben Ebadi niet, toch?

Ik heb veel problemen, schat, ik heb veel eksters bij de staart gehad

De eentonigheid doodde me, schat

Ik geloof niet in mijn capaciteiten

Ik viel in mijn ogen zonder toekomst

Ambitie en herrie tegelijk

Een boeiende, emotionele schreeuw

Ik had apathie, ik voelde, ik voel wat jij voelt

Ik voel, ik voel wat jij voelt, ik voel wat jij voelt!

Wena verandert de hiërarchie van levens niet, hoewel je denkt dat het de top is

Ik hef nog steeds mijn hoofd op, tot ziens

Net zoals jij.

Schreeuw, schreeuw, schreeuw

Simpele kunst, kunst te intelligent

Een verborgen dame, een preutse dame

Ik fluister graag vloeken

Met het gebrek aan correctheid in gebaren, die ik je moet vertellen

Nee, nee, nee, ik ken het woord "stop" niet

Nee, nee, nee, ik ken het woord "stop" niet, ik ken het woord "stop" niet

Ik classificeer gevoelens in de diepten van de geest

Het hart is mijn spier, hoe eerder hoe beter

Als je tot bezinning komt, komen emoties niet uit het hart

nieuw probleem?

De geneeskunde bevestigt het

Ik heb een zieke drive, net als jij

Ik houd de aantrekkingskracht vast en lok schaamte uit

Moraal, echt?

Quo vadis?

Ik verwerp dit nepmasker net als jij

Soms voel ik de woede in mij, het verspreidt zich, geloof me

Ik ben het beu om correct te zijn, het brandt, mijn rem brandt

Ik demp mijn toon, schreeuw, begrijp je?

Voel je in je oren?

Deze vrijheid heb ik nodig (jij hebt nodig), basisinstinct, nemen, grijpen, geloven

Emoties vandaag zal ik ronduit in scheldwoorden uitspugen

Onstuimigheid en boetedoening, u zult het tweede "ik" in een minuut kennen

"Ik" zonder illusies, verstoken van schilden, afleidingen, mythen, gewetens

"Ik" echt, omdat ik echt mezelf wil zijn