Phoney Icons - Ad Vitam Aeternam

Lost moments blown away…

They are wounds time cannot heal

I looked at you as a friend

I looked at you as a guide

I wanted to be perfect

Perfect as a child

I looked at you as a friend

I looked at you as a guide

I just wanted to be perfect

But all your trusted were phoney icons

All I ever felt, I never could forgive

All I ever dreamt was far out of reach

I never thought it would

Come out to this.

I never thought

You’d reject me like this

I looked deep inside your mind

I saw the pain you tried to hide

Well, your look was so pathetic to me

I looked deep inside your mind

I saw the pain you tried to hide

Then I saw you lying as screwed as me

Now it’s too late

All I ever wanted, a little peace of mind

All I ever trusted are things I left behind

I never thought it could turn out like this

I never thought it would get sour like this

Cause I’m hooked too

Your heart turned to stone, it makes me

Sick to hear that all we felt was crap!

Do you see what I am at?

I love

You best but you played in with me

Why did you throw the Jack of Hearts

Away?

I can’t make it anymore and

I feel hopelessly weighed down

By your eyes of steel.

You know

There are wounds time can’t heal

You slipped away, your world is not mine!

Recurring memories emerge with the

Fear of darkness, a cool breeze down my spine

Lost moments blown away, let there be a sad mood!

Phoney icons are just synonymous

With love, hate, death and freedom…

Verloren momenten weggeblazen…

Het zijn wonden die de tijd niet kan helen

Ik zag je als een vriend

Ik zag je als een gids

Ik wilde perfect zijn

Perfect als kind

Ik zag je als een vriend

Ik zag je als een gids

Ik wilde gewoon perfect zijn

Maar al je vertrouwde waren neppictogrammen

Alles wat ik ooit voelde, kon ik nooit vergeven

Alles wat ik ooit heb gedroomd was ver buiten bereik

Ik had nooit gedacht dat het zou gebeuren

Kom hierop uit.

Ik had nooit gedacht

Je zou me zo afwijzen

Ik heb diep in je geest gekeken

Ik zag de pijn die je probeerde te verbergen

Nou, je blik was zo zielig voor me

Ik heb diep in je geest gekeken

Ik zag de pijn die je probeerde te verbergen

Toen zag ik je net zo belabberd liggen als ik

Nu is het te laat

Alles wat ik ooit wilde, een beetje gemoedsrust

Het enige dat ik ooit heb vertrouwd, zijn dingen die ik heb achtergelaten

Ik had nooit gedacht dat het zo zou kunnen uitpakken

Ik had nooit gedacht dat het zo zuur zou worden

Want ik ben ook verslaafd

Je hart veranderde in steen, het maakt me

Ziek om te horen dat alles wat we voelden onzin was!

Zie je waar ik aan toe ben?

Ik houd van

Jij de beste, maar je speelde met me mee

Waarom heb je de Hartenboer gegooid?

Weg?

Ik kan niet meer en

Ik voel me hopeloos zwaar belast

Door uw ogen van staal.

Je weet wel

Er zijn wonden die de tijd niet kan helen

Je gleed weg, jouw wereld is niet de mijne!

Terugkerende herinneringen komen naar boven met de

Angst voor de duisternis, een koel briesje langs mijn rug

Verloren momenten weggeblazen, laat er een droevige stemming zijn!

Neppictogrammen zijn gewoon synoniem

Met liefde, haat, dood en vrijheid...