Bitterness - Ad Vitam Aeternam

Flowers are fading, their cries are

haunting me, petals of raining,

floral sobs.

Thanks for dressing me in this fall coat exhilarating all my senses by this slight fetid humidity!

Trees are unveiling and their bareness

captivates me, heavenly still-life,

floral nudity…

Thanks for this innocent clearness

exhilarating all my senses by this

grisly magnificent inertia!

Bitterness flirts with my life

whose alliance is my soul

whose season is fall and whose

wedding march is this melody.

Leaves are dying, I’m getting chilled

by their cries, lifeless bed, bloody carpet.

Thanks for this blazing picture

exhilarating all my senses by these

shimmering and painless flames!

The wind blows, I get bewitched by its song, intangible melody

deathly hymm.

Thanks for tirelessly rocking Gaïa

exhilarating all my senses

by sensual icy caresses.

My life flirts with Bitterness

whose alliance is my soul

whose season is Fall and whose

wedding march is this melody

Bitter symphony, drown tour pitches

in the huge lake erased by the haze,

thus covering every disagreement,

only letting pop out, like the break

of day, a nostalgic scrap.

Trees are unveiling heavenly still-life

the wind blows, deathly melody.

May this become a hymm.

A hymm to dead leaves,

A hymm to blowing wind

A hymm to Bitterness

Bloemen vervagen, hun kreten zijn

die me achtervolgen, bloemblaadjes van regen,

bloemen snikken.

Bedankt dat je me deze herfstjas hebt aangekleed die al mijn zintuigen prikkelt door deze lichte stinkende vochtigheid!

Bomen ontsluieren en hun kaalheid

boeit me, hemels stilleven,

bloemen naakt…

Bedankt voor deze onschuldige duidelijkheid

ik prikkel al mijn zintuigen hierdoor

griezelig prachtige traagheid!

Bitterheid flirt met mijn leven

wiens alliantie is mijn ziel

wiens seizoen herfst is en wiens?

huwelijksmars is deze melodie.

Bladeren sterven af, ik krijg het koud

door hun geschreeuw, levenloos bed, bloederig tapijt.

Bedankt voor deze stralende foto

ik prikkel al mijn zintuigen door deze

glinsterende en pijnloze vlammen!

De wind waait, ik word betoverd door zijn lied, ongrijpbare melodie

dodelijke hymne.

Bedankt voor het onvermoeibaar rocken van Gaïa

prikkelt al mijn zintuigen

door sensuele ijzige strelingen.

Mijn leven flirt met bitterheid

wiens alliantie is mijn ziel

wiens seizoen herfst is en wiens?

huwelijksmars is deze melodie

Bittere symfonie, verdronken tourplaatsen

in het enorme meer dat door de nevel is uitgewist,

dus elk meningsverschil dekkend,

alleen laten knallen, zoals de pauze

van de dag, een nostalgisch schroot.

Bomen onthullen een hemels stilleven

de wind waait, dodelijke melodie.

Moge dit een hymm worden.

Een lofzang op dode bladeren,

Een lofzang op waaiende wind

Een ode aan bitterheid