In the Throes of Apocalypse - Ad Vitam Aeternam

Shadows rushing in the sky like fanatical riders

Winds are beating strong down on our lands…

No one ought to offend against the majestic Nature

You know how terrible her war hymn can be!

Shadows rushing in the sky like fanatical riders

Beginning a crazy run against all existence…

Drinking light and swallowing up in a smoke patch the screams of the repented

Inside of you burns the guilty feeling not having been able to tame her;

Soon the walls will fall down…

And from her womb, the ultimate sigh…

Clamours arising from red-glowing plains

While breaking off this deadly silence

All you have been creating will disappear from her infallible soul

Winds beating down on a weird purifying blaze

Facing the power of the time being, all past fades away

You bend yourself, you can’t avoid her judgement

Waters awakening from longstanding sleep flood over

The land stakes of dissension, where innocent rotting bodies are lying,

secretly bound to

A dreadful master

So goes on the deadly dance only wearing another costume

You bred your own torturer but she’s been ahead!

The more you will curse each of her whims, the more you will not

Help yourself but yielding to her furor

Excited by the lust for power and cruelty

You made a servant of the weakest one by setting up your reign of pain

Your tears will wash away in vain the lands your folly stained

Your body’s shaken with fear

Now your look reveals your true nature

Schaduwen razen in de lucht als fanatieke ruiters

De wind waait hard op ons land...

Niemand mag de majestueuze natuur beledigen

Je weet hoe verschrikkelijk haar oorlogslied kan zijn!

Schaduwen razen in de lucht als fanatieke ruiters

Een gekke run beginnen tegen al het bestaan...

Licht drinken en in een rookruimte het geschreeuw van de berouwvollen opslokken

Binnenin je brandt het schuldgevoel dat je haar niet hebt kunnen temmen;

Straks vallen de muren om...

En vanuit haar baarmoeder, de ultieme zucht...

Geruchten die voortkomen uit roodgloeiende vlaktes

Tijdens het verbreken van deze dodelijke stilte

Alles wat je hebt gecreëerd zal verdwijnen uit haar onfeilbare ziel

Winden die neerslaan op een vreemde zuiverende gloed

Geconfronteerd met de kracht van het moment, vervaagt al het verleden

Je buigt jezelf, je kunt haar oordeel niet ontlopen

Wateren die ontwaken uit langdurige slaap stromen over

De landstaken van onenigheid, waar onschuldige rottende lichamen liggen,

heimelijk gebonden aan

Een vreselijke meester

Dus gaat door met de dodelijke dans alleen met een ander kostuum aan

Je hebt je eigen folteraar gefokt, maar ze was voorop!

Hoe meer je elk van haar grillen vervloekt, hoe meer je niet zult doen

Help jezelf, maar geef toe aan haar furie

Opgewonden door de lust naar macht en wreedheid

Je maakte een dienaar van de zwakste door je heerschappij van pijn op te zetten

Je tranen zullen tevergeefs de landen wegspoelen die je dwaasheid bevlekt

Je lichaam trilt van angst

Nu onthult je look je ware aard