Abstract Senses - Ad Vitam Aeternam

On this fall mourning

Leaves are creeping and dreary

I scowl at this landscape

Desperately, where a thousand

Faces is hidden, but for Wise Men

Would this infernal and fantastic

Noise charge at the edge?

Or do my shameful thoughts

Smile upon you?

I can feel, I can touch, I can hear

I can taste and I can see…

My senses are trustworthy

Oh Thee, blind friend and enemy

May this veil vanish in the haze

And judge life as it is.

No, don’t be so

Sad, breathe, deliverance looks like death!

Should this clownish and deadly role

Remain sunk in the depth of our soul?

Or maybe my bitter feelings

Are leading to torture…

I can feel…

I am tired of all those false illusions

Freezing step by step… I am sick of all

Those arficial backgrounds, unsincere

And speechless, filled with venom

I can feel…

May God drag them away rather

Than believe in those chains

Op deze herfst rouw

Bladeren kruipen en somber

Ik kijk boos naar dit landschap

Wanhopig, waar een duizend

Gezichten zijn verborgen, maar voor wijze mannen

Zou dit hels en fantastisch zijn?

Ruislading aan de rand?

Of doe mijn beschamende gedachten

Naar je glimlachen?

Ik kan voelen, ik kan aanraken, ik kan horen

Ik kan proeven en ik kan zien...

Mijn zintuigen zijn betrouwbaar

Oh U, blinde vriend en vijand

Moge deze sluier in de nevel verdwijnen

En beoordeel het leven zoals het is.

Nee, wees niet zo

Verdrietig, adem, verlossing lijkt op de dood!

Moet deze clowneske en dodelijke rol?

Verzonken blijven in de diepte van onze ziel?

Of misschien mijn bittere gevoelens

Leiden tot marteling...

Ik kan voelen…

Ik ben al die valse illusies zat

Stap voor stap bevriezen ... ik ben alles beu

Die kunstmatige achtergronden, onoprecht

En sprakeloos, gevuld met gif

Ik kan voelen…

Moge God ze liever wegslepen

Geloof dan in die kettingen