Sanduhr - AchtVier

Ich schwör auf alles, ich würd nie einen Mann erschießen

Außer vielleicht, einer würd auf meine Mama ziehl’n

Ich würd nie wieder so

Ey, denn jede Nacht aufs Neue kommt 'n verrückterer Traum

Wenn ich sie in Stücke zerreiß, Mann, wie drückt man das aus

Wenn das Glück ein' verlässt und jeder nutzt das dann aus

Ich hab genug davon, genug von dir, genug von all den Besserwissern

Ich hatte schon genug Stress mit den Gesetzeshütern

Jeden Tag aufs Neue, ich bin nicht nur Zeuge

Glaub mir, wenn ich sag «Das Leben nimmt die deine Freude»

Es geht rauf, doch leider viel zu oft bergab

Leb dein' Traum, bevor es deinen Kopf abhackt

Die Zeit läuft, ich bin immer noch im Takt

Mein Kopf, der platzt, weil ich meistens nur besoffen war

Nicht alles locker, Mann, du hast den Flow im Ohr

Ich will weiter raus, ich hab noch so viel vor

Ich will weiter raus, ich hab keine Angst vor’m Fliegen

Es wird Zeit, ich hör die Körner durch die Sanduhr fließen

Und vielleicht sind das alles auch nur Fantasie’n

Doch ich weiß, dass wir darauf keine Antwort kriegen

Ein Leben, es geht auf und ab wie 'n Trampolin

Es wird Zeit, ich hör die Körner durch die Sanduhr fließen

Gib mir das Mic, nur so kann ich meine Angst besiegen

Anstatt all meine Probleme auf die and’ren schieben

Ich will weit raus, doch wo lang, hab ich keinen Plan

Es wird Zeit, und zwar allerhöchste Eisenbahn

Ich werd jeden Tag gestoppt, kuck dir die Scheiße doch mal an

Keiner hat Bock auf einen Job, die Meisten bleiben lieber arm

Zerteilen ein Gramm und roll’n das dann ins Paper rein

Komm auf die schiefe Bahn, abends hörst du ihre Eltern wein'

Ein Tag ist kurz, ein Monat ist lang

Das Ott holt mich runter, die Kohle macht mich krank

Ich weiß nicht, wo lang es geht und ob woanders

Die Zeit nicht so schnell, ich will Strand statt Schnee

Ich will ein and’res Leben, es geht so schnell vorbei

Ich will mei’m Enkel mal erzähl'n, diese Welt ist geil

Ich will was seh’n, ich will viel verreisen

Denn morgen könnte alles schon wieder vorbei sein

Und jeder spricht dir sein Beileid aus

Vielleicht geb ich mir 'ne Kugel, auch wenn’s keiner glaubt

Ich will weiter raus, ich hab keine Angst vor’m Fliegen

Es wird Zeit, ich hör die Körner durch die Sanduhr fließen

Und vielleicht sind das alles auch nur Fantasie’n

Doch ich weiß, dass wir darauf keine Antwort kriegen

Ein Leben, es geht auf und ab wie 'n Trampolin

Es wird Zeit, ich hör die Körner durch die Sanduhr fließen

Gib mir das Mic, nur so kann ich meine Angst besiegen

Anstatt all meine Probleme auf die and’ren schieben

Ich will weiter raus, weiter raus

Ich hab schon zu viel Zeit verbraucht

Mit irgendwelcher Scheiße bau’n

Ich will weiter raus, ich ball die Faust

Ich will weiter raus, ich hab keine Angst vor’m Fliegen

Es wird Zeit, ich hör die Körner durch die Sanduhr fließen

Und vielleicht sind das alles auch nur Fantasie’n

Doch ich weiß, dass wir darauf keine Antwort kriegen

Ein Leben, es geht auf und ab wie 'n Trampolin

Es wird Zeit, ich hör die Körner durch die Sanduhr fließen

Gib mir das Mic, nur so kann ich meine Angst besiegen

Anstatt all meine Probleme auf die and’ren schieben

Ik zweer op alles dat ik nooit een man zou neerschieten

Behalve misschien, zou men op mijn moeder mikken

Zo zou ik nooit meer zijn

Ey, want elke nacht komt een gekkere droom

Als ik ze aan stukken scheur, man, hoe zeg je dat dan?

Als het geluk opraakt en iedereen ervan profiteert

Ik heb hier genoeg van, ziek van jou, ziek van alle betweters

Ik heb genoeg problemen gehad met de politie

Elke dag opnieuw, ik ben niet alleen een getuige

Geloof me als ik zeg "Het leven neemt je vreugde"

Het gaat omhoog, maar helaas veel te vaak naar beneden

Leef je droom voordat hij je hoofd eraf hakt

De tijd tikt, ik ben nog steeds op de beat

Mijn hoofd barstte omdat ik meestal gewoon dronken was

Niet gemakkelijk, man, je hebt de stroom in je oor

Ik wil verder weg, ik heb nog zoveel te doen

Ik wil verder weg, ik ben niet bang om te vliegen

Het is tijd, ik hoor de korrels stromen door de zandloper

En misschien zijn het allemaal maar fantasieën

Maar ik weet dat we daar geen antwoord op zullen krijgen

Een leven dat op en neer gaat als een trampoline

Het is tijd, ik hoor de korrels stromen door de zandloper

Geef me de microfoon, dat is de enige manier waarop ik mijn angst kan overwinnen

In plaats van al mijn problemen aan anderen de schuld te geven

Ik wil ver gaan, maar ik heb geen plan waarheen

Het is tijd, en dat is de hoogste spoorlijn

Ik word elke dag gestopt, kijk naar die shit

Niemand wil een baan, de meesten blijven liever arm

Verdeel een gram en rol het dan in het papier

Ga op het verkeerde spoor, 's avonds hoor je haar ouders huilen

Een dag is kort, een maand is lang

De Ott haalt me ​​naar beneden, de kolen maken me ziek

Ik weet niet waar ik heen moet en of ergens anders

De tijd gaat niet zo snel, ik wil strand in plaats van sneeuw

Ik wil een ander leven, het gaat zo snel voorbij

Ik wil mijn kleinzoon vertellen dat deze wereld cool is

Ik wil iets zien, ik wil veel reizen

Want morgen kan het allemaal weer voorbij zijn

En iedereen condoleert jullie

Misschien geef ik mezelf een kans, ook al gelooft niemand het

Ik wil verder weg, ik ben niet bang om te vliegen

Het is tijd, ik hoor de korrels stromen door de zandloper

En misschien zijn het allemaal maar fantasieën

Maar ik weet dat we daar geen antwoord op zullen krijgen

Een leven dat op en neer gaat als een trampoline

Het is tijd, ik hoor de korrels stromen door de zandloper

Geef me de microfoon, dat is de enige manier waarop ik mijn angst kan overwinnen

In plaats van al mijn problemen aan anderen de schuld te geven

Ik wil verder naar buiten, verder naar buiten

Ik heb al te veel tijd verspild

Bouw met wat stront

Ik wil verder gaan, ik bal mijn vuist

Ik wil verder weg, ik ben niet bang om te vliegen

Het is tijd, ik hoor de korrels stromen door de zandloper

En misschien zijn het allemaal maar fantasieën

Maar ik weet dat we daar geen antwoord op zullen krijgen

Een leven dat op en neer gaat als een trampoline

Het is tijd, ik hoor de korrels stromen door de zandloper

Geef me de microfoon, dat is de enige manier waarop ik mijn angst kan overwinnen

In plaats van al mijn problemen aan anderen de schuld te geven