Très fidèle au roi et au trône - Abduction

Devant la très fidèle les tranchées

Par fratricides gardées

À sa parole loyale mais troublée

Malgré augures Compiègne retrouvée

Contre peur et temps faire face et oser

Aux cieux se confier, s’armer

Six cents âmes lancées dans l’aube pâle

Sous lames effilées naissent râles

Dans ses yeux d’attente étonnée

Pour les siens libérer

Les saintes voix auraient grâce accordé

Le présage trompé

L’ennemi enfoncé

Par les craintes leurrés

Fol espoir d’humanité entaché

Tout pouvait être emporté

Ce qui voguait finit par sombrer

Détresse dans l’absence grandissante des siens

Encerclée de couronnes usurpées

Cernée d'épines, sans Roi

Désespoir à hauteur de foi, vers le vide

Échouée et étendue sur la pierre glacée

À ses gens l'âme liée

Ne fut livrée par personne

Mais constamment trahie par tous ceux

Qui la devaient le plus soutenir

Délivrance d’une ville meurtrie

Par grands assauts triomphants

Leurs vies amies par voix promises

Sont doux murmures délestant

Rend grâce et créances de prières

Apaisée en geôle prisonnière

En son être au ciel l’obligée

En ses fers au royaume sacrifiée

Chemin de croix vers l'éternité

Roi grêlé de faiblesses, d’ombres charmé

La très fidèle au trône délaissée

Cent clochers de silence scellés

Dans l’attente tout se tait

Voor de zeer gelovigen de loopgraven

Door bewaakte broedermoorden

Op zijn trouwe maar verontruste woord

Ondanks voortekenen gevonden Compiègne

Tegen angst en tijd gezicht en durven

Naar de hemel om te vertrouwen, te bewapenen

Zeshonderd zielen gegooid in de bleke dageraad

Onder slanke bladen worden rammelaars geboren

In haar ogen van verbaasde verwachting

Voor zijn eigen gratis

De heilige stemmen zouden genade hebben verleend

Het misleide voorteken

De vijand begraven

Door angsten gelokt

Waanzinnige hoop op de mensheid bezoedeld

Alles kan worden afgenomen

Wat zeilde, zonk uiteindelijk

Nood bij de groeiende afwezigheid van zijn familie

Omringd door toegeëigende kronen

Omringd door doornen, zonder koning

Wanhoop tot het hoogtepunt van het geloof, tot de leegte

Gestrand en liggend op de ijzige steen

Aan zijn zielsgebonden mensen

Werd door niemand bezorgd

Maar constant verraden door al die mensen

Wie zou haar het meest moeten steunen

Bevrijding uit een gewonde stad

Door grote triomfantelijke aanvallen

Hun vriendelijke leven door beloofde stem

Zijn zachte fluisteringen aan het vergieten?

Geef dank en gebedsclaims

Geruststellend in de gevangenis gevangene

In zijn wezen in de hemel de verplichte

In ketenen aan het koninkrijk geofferd

Weg van het kruis naar de eeuwigheid

Koning pokdalig met zwakheden, schaduwen gecharmeerd

De meest trouwe aan de verlaten troon

Honderd torens van stilte verzegeld

Wachten is alles stil