Sainte Chimère - Abduction

Sous les arcs, elle règne en sentinelle

Veille sereine, solennelle et sévère

Cauchemar, érigé en art noir

Veinée de lierre, la souveraine chimère

De l’empyrée, gardienne de pierre

Cerbère féal, guivre anceisurale

Défiant le cil et la terre, l temps dans l’ombre sanctifiée

La froide étreinte des ondées

Nuits et nuées lentement, encore et encore

Érodent du ciel, l’angoissante silhouette

Qui inspire les peurs, d’un silence de cairn

Murmures lancinants, hurle en silence

Perdue dans l’absence

Arpente les siècles, prisonnière de sa chaire

Seule en sa cour de poussières

Stigmates de la patience, ruinent ses traits

Symbole de son impuissance

Attentes trahies, nul espoir n’impose sa lumière face au vide

De vestiges en cendres, mémoire échouée dans les ardentes vagues du temps

Grave adamant, dernière stryge d’un tableau s’effaçant

Pourquoi veiller ce qui à jamais dort

La mort en miroir toute chose contemple

Sous l’effort et la rage, ses ailes se craquellent, se déploient, se déchirent

Assombrissent le ciel

Onder de bogen regeert ze als een schildwacht

Serene, plechtige en strenge wake

Nachtmerrie, opgericht in zwarte kunst

Ivy-geaderd, de chimera soeverein

Van de hemel, bewaker van steen

Eedgebonden Cerberus, Ancesural Wurm

Wimper en aarde trotseren, tijd in heilige schaduw

De koude omhelzing van de douches

Nachten en wolken langzaam over en weer

Eroderend vanuit de lucht, het kwellende silhouet

Dat wekt angsten op, met een steenhoop-achtige stilte

Spookachtig gefluister, gehuil in stilte

Verloren in afwezigheid

Loopt door de eeuwen, gevangene van haar preekstoel

Alleen in haar hof van stof

Stigma's van geduld, verpesten zijn gelaatstrekken

Symbool van zijn onmacht

Verwachtingen verraden, geen hoop legt zijn licht op de leegte

Van stoffelijk overschot tot as, herinnering gestrand in de vurige golven van de tijd

Ernstige onvermurwbaar, laatste stryge van een vervagend tableau

Waarom waken over wat voor altijd slaapt

Dood in een spiegel alle dingen aanschouwen

Onder de inspanning en de woede kraken, spreiden, scheuren zijn vleugels

Maak de lucht donkerder