Foi en ses murs jusqu'aux rats - Abduction

Ayant tant donné à l'éclat du lys

Par son sang et sa vie épanchés

Ayant tant vu, vécu et emporté

Au nom de l'éternel

Auquel son sort se scelle

La peur ombrant son cœur

Les chœurs dans l’air vibrant

Enfiévrant veines et sens

Main serrée sur hampe ternie

Chandelle qu’un souffle dérobe de sa flamme

Les Dames droites à ses côtés

Dans la plus pieuse des attentes

Bonté et tristesse enchevêtrées

En une sentence de fatalité

Douces voix au cœur

Éteignent les braises de ses yeux

Quelques mots effleurent

Les vieilles peurs

Révèlent la fin de ses vœux

Dans le froid des fossés

Seule au milieu de tous

Sa quête achevée

Ses espoirs au passé

Zoveel hebben gegeven aan de glans van de lelie

Door zijn bloed en zijn leven uitgestort

Zoveel gezien, geleefd en meegenomen

In de naam van de Eeuwige

Haar lot is bezegeld

Angst die zijn hart overschaduwt

De koren in de levendige lucht

Vervelende aderen en zintuigen

Gebalde hand op aangetaste schacht

Kaars die een adem steelt van zijn vlam

De hetero dames aan zijn zijde

In de meest vrome verwachtingen

Goedheid en verdriet verstrengeld

In een zin van fataliteit

Zoete stemmen in het hart

Doof de sintels uit zijn ogen

Een paar woorden raken

oude angsten

Onthul het einde van zijn geloften

In de kou van de sloten

Alleen in het midden van alles

Zijn zoektocht voltooid

Haar hoop in de verleden tijd