Perduto Amore, Pt. 2 - Aban, Bull Brigade

E negli occhi suoi lo sguardo

Di chi ha visto più di quanto

Avrebbe voluto vedere ogni giorno dell’anno

19 volte capodanno, 19 lame come candeline conficcate

Per il compleanno, giovane tigre

Stampa il suo passo, dentro la giungla d’asfalto

Rabbia è lo stile, non per apparire d’avanti a fighetti del cazzo

Vestire è l’attitudine, non essere un pupazzo

Dallo spiazzo alle borgate

Nei cortei per le strade, antifa nella vita

Non solo al centro sociale, in ballo nella

Sfida, anche se fa male, in ballo c'è la

Vita e lei sapeva già ballare, sto parlando come te

Che sei bella come un lampo

Quando, spezza il buio della notte

Dando luce sul paesaggio

Quello sguardo, lo stesso sguardo che ogni notte

Da luce sopra queste rotte

E quanto è grande il cielo di questa città

E la malinconia che ti travolgerà

E quante spine scoprirà il destino

E quanta rabbia dentro agli occhi

Duro e sto cammino che, ti riporterà

Tra la nebbia fitta di questa città

Dispersa negli scazzi tra noi

Parli poco coi tuoi e poi lei

E non scorderemo mai

Quando stampammo il primo passo

Fianco a fianco, sotto un cielo limpido

Come cristallo, luna di corallo

Battito al tempo del cardio

Nel silenzio tra le strade deserte del barrio

Riconoscersi senza bisogno d’altro

Che uno sguardo, fino in fondo nello scontro

E poi riprendersi per mano e

No, non sanno dove siamo e non lo

Capiranno mai, rischiare sulle strade

Che portano dritti ai guai, sfrecciare in

Controsenso, basta che mi dici vai

Acceleratore a palla, Bull Brigade dentro l’hi-fi

Sarai nelle parole che non vanno via col vento

Dentro una canzone tornerai dietro col tempo

Quando calerà il sipario sul mio cranio

Resterai comunque mia, dentro questa melodia

Perduto amore, che ogni notte

Ogni volta ritorni e vai via

E quanto è grande il cielo di questa città

E la malinconia che ti travolgerà

E quante spine scoprirà il destino

E quanta rabbia dentro agli occhi

Duro e sto cammino che, ti riporterà

Tra la nebbia fitta di questa città

Dispersa negli scazzi tra noi

Parli poco coi tuoi e poi lei

En de blik in zijn ogen

Van degenen die meer hebben gezien dan wat

Hij wilde elke dag van het jaar zien

19 keer oudejaarsavond, 19 bladen als kaarsen erin gestoken

Voor je verjaardag, jonge tijger

Druk zijn voetstappen af, in de asfaltjungle

Woede is de stijl, niet om voor verdomde jocks te verschijnen

Aankleden is de houding, geen marionet zijn

Van de open plek tot de dorpen

In straatoptochten, antifa in het leven

Niet alleen in het sociale centrum, op het spel in de

Uitdaging, zelfs als het pijn doet, staat er op het spel

Vita en zij wisten al hoe ze moesten dansen, ik heb het zoals jij

Dat je zo mooi bent als de bliksem

Wanneer het de duisternis van de nacht doorbreekt

Licht werpen op het landschap

Die blik, dezelfde blik die elke avond

Van licht boven deze routes

En hoe groot de lucht van deze stad is

En de melancholie die je zal overweldigen

En hoeveel doornen het lot zal ontdekken

En hoeveel woede in de ogen

Moeilijk en dit pad brengt je terug

Tussen de dichte mist van deze stad

Verloren in de gevechten tussen ons

Je praat weinig met je ouders en daarna met haar

En we zullen het nooit vergeten

Toen we de eerste pas printten

Naast elkaar, onder een heldere hemel

Net als kristal, een koraalmaan

Hartslag op cardiotempo

In de stilte tussen de verlaten straten van de barrio

Herken jezelf zonder iets anders nodig te hebben

Wat een blik, helemaal naar de strijd

En pak dan je hand en

Nee, ze weten niet waar we zijn en dat weten ze ook niet

Ze zullen het nooit begrijpen, risico's nemen op de wegen

Die rechtstreeks tot problemen leiden, naar binnen schieten

Onzin, vertel me gewoon gaan

Balversneller, Bull Brigade in de hifi

Je zult in de woorden zijn die niet met de wind weggaan

Binnen een nummer kom je terug met de tijd

Wanneer het gordijn op mijn schedel valt

Je blijft nog steeds van mij, in deze melodie

Verloren liefde, dat is elke nacht

Elke keer dat je terugkomt en weggaat

En hoe groot de lucht van deze stad is

En de melancholie die je zal overweldigen

En hoeveel doornen het lot zal ontdekken

En hoeveel woede in de ogen

Moeilijk en dit pad brengt je terug

Tussen de dichte mist van deze stad

Verloren in de gevechten tussen ons

Je praat weinig met je ouders en daarna met haar