Couchès dans le foin - Charles Aznavour

Il ne faut pas que je vous cache

Que j’eus toujours la sainte horreur des vaches

Dans ma famille, c’est un tort

Hélas !

le métier de toréador

N’a jamais été notre fort

J’aimerais mieux qu’on m’injurie

Qu’on me pende ou qu’on m’expatrie

Plutôt que de toucher un pis

Un pis de ma vie

Je suis ainsi, tant pis

Et c’est dommage

La fille de la fermière est charmante et on a le même âge

Par bonheur pour les amoureux

Il est au grand air d’autres jeux

Des jeux que j’aime davantage

Couchés dans le foin

Avec le soleil pour témoin

Un p’tit oiseau qui chante au loin

On s’fait des aveux

Et des grands serments et des v ux

On a des brindill’s plein les ch’veux

On s’embrasse et l’on se trémousse

Ah !

que la vie est douce, douce

Couchés dans le foin avec le soleil pour témoin

Vous connaissez des femmes du monde

Qui jusqu'à quatre-vingts ans restent blondes

Qui sont folles de leur corps

Pour leurs amours il leur faut des décors

Des tapis, des coussins en or

De la lumière tamisée

Et des tentures irisées

Estompant sous leurs baisers

Des appas trop usés

Eh bien tant pis

Mais c’est dommage

Quand on est vigoureux, quand on aime et qu’on a mon âge

Tous ces décors sont superflus

Les canapés je n’en veux plus

Je ne fais plus l’amour en cage

Gardez, gardez vos éclairages

Ik mag me niet voor je verbergen

Dat ik altijd een heilige gruwel van koeien had

In mijn familie is het fout

Helaas!

taak van de stierenvechter

Is nooit onze sterkste kant geweest

Ik word liever beledigd

Hang me op of stuur me naar het buitenland

In plaats van een uier aan te raken

Het ergste van mijn leven

Ik ben zo, jammer

En dat is jammer

De boerendochter is lief en we zijn even oud

Gelukkig voor geliefden

Hij is in de open lucht voor andere games

Games die ik leuker vind

Liggend in het hooi

Met de zon als getuige

Een vogeltje zingt in de verte

We doen bekentenissen

En geweldige eden en geloften

We hebben takjes vol haar

We kussen en we wiebelen

Ah!

dat het leven zoet, zoet is

Liggend in het hooi met de zon als getuige

Je kent vrouwen van de wereld

Wie tot tachtig blijft blond

Wie zijn er gek op hun lichaam

Voor hun liefdes hebben ze versieringen nodig

Tapijten, kussens in goud

Dim licht

En iriserende gordijnen

Verdwijnend onder hun kussen

Te versleten aas

Ach jammer

Maar het is jammer

Wanneer je sterk bent, wanneer je liefhebt en wanneer je mijn leeftijd hebt

Al deze versieringen zijn overbodig

Canapeetjes die ik niet meer wil

Ik bedrijf de liefde niet meer in een kooi

Houd, houd je lichten