Sa jeunesse.. entre ses mains - Charles Aznavour

Lorsque l'on tient

Entre ses mains

Cette richesse

Avoir vingt ans

Des lendemains

Pleins de promesses

Quand l'amour sur nous se penche

Pour nous offrir ses nuits blanches

Lorsque l'on voit

Loin devant soi

Rire la vie

Brodée d'espoir

Riche de joies

Et de folies

Il faut boire jusqu'à l'ivresse

Sa jeunesse

Car tous les instants

De nos vingt ans

Nous sont comptés

Et jamais plus

Le temps perdu

Ne nous fait face

Il passe

Souvent en vain

On tend les mains

Et l'on regrette

Il est trop tard

Sur son chemin

Rien ne l'arrête

On ne peut garder sans cesse

Sa jeunesse

Avant que de sourire et nous quittons l'enfance

Avant que de savoir la jeunesse s'en fuit

Cela semble si court que l'on est tout surpris

Qu'avant que le comprendre on quitte l'existence

Lorsque l'on tient

Entre ses mains

Cette richesse

Avoir vingt ans

Des lendemains

Pleins de promesses

Quand l'amour sur nous se penche

Pour nous offrir ses nuits blanches

Lorsque l'on voit

Loin devant soi

Rire la vie

Brodée d'espoir

Riche de joies

Et de folies

Il faut boire jusqu'à l'ivresse

Sa jeunesse

Car tous les instants

De nos vingt ans

Nous sont comptés

Et jamais plus

Le temps perdu

Ne nous fait face

Il passe

Souvent en vain

On tend les mains

Et l'on regrette

Il est trop tard

Sur son chemin

Rien ne l'arrête

On ne peut garder sans cesse

Sa jeunesse...

wanneer we vasthouden

In zijn handen

deze rijkdom

Twintig jaar oud zijn

Morgen

Vol beloften

Wanneer liefde over ons buigt

Om ons zijn slapeloze nachten aan te bieden

Wanneer we zien

ver vooruit

lach het leven

Geborduurd met hoop

Vol vreugde

en waanzin

Je moet drinken tot je dronken bent

haar jeugd

Omdat elk moment

Van onze jaren twintig

We worden geteld

En nooit meer

Verloren tijd

Kom ons niet onder ogen

Hij slaat over

Vaak tevergeefs

We reiken onze handen uit

En we hebben spijt

Het is te laat

Onderweg

niets houdt het tegen

We kunnen niet voor altijd blijven

haar jeugd

Voordat we glimlachen en we de kindertijd verlaten

Voordat hij weet vlucht de jeugd

Het lijkt zo kort dat men nogal verbaasd is

Dat voordat we het begrijpen, we het bestaan ​​verlaten

wanneer we vasthouden

In zijn handen

deze rijkdom

Twintig jaar oud zijn

Morgen

Vol beloften

Wanneer liefde over ons buigt

Om ons zijn slapeloze nachten aan te bieden

Wanneer we zien

ver vooruit

lach het leven

Geborduurd met hoop

Vol vreugde

en waanzin

Je moet drinken tot je dronken bent

haar jeugd

Omdat elk moment

Van onze jaren twintig

We worden geteld

En nooit meer

Verloren tijd

Kom ons niet onder ogen

Hij slaat over

Vaak tevergeefs

We reiken onze handen uit

En we hebben spijt

Het is te laat

Onderweg

niets houdt het tegen

We kunnen niet voor altijd blijven

Haar jeugd...