Anywhere But Here - Kayak

Your name

The union of mere letters

That shouldn’t really matter to me now

Your face

Once altered my perspective

Now distant and deceptive, yet somehow

A memory my heart will not allow

Your voice

Though even died down to a whisper

Still could be sending shivers down my spine

Your touch

Once cut through my defences

Then robbed me of my senses and my mind

Now take a look at the mess you left behind

My dreams were neatly banned

To where they’ve lost all meaning

Where days have no beginning

And nights don’t seem to end

To shelter from the rain

Still I’m drowning in compliance

By some conspiracy of silence

In this shattered house of pain

From here

Life seems a foolish display

Of world in shades of grey

My dreams have all been banned

To where they’ve lost all meaning

Where days have no beginning

And nights don’t seem to end

To shelter from the rain

Still I’m drowning in compliance

By some conspiracy of silence

In this shattered house of pain

And from here

Life seems an armour of steel

With nothing left to feel

And still

Your image is so vivid and clear

Anywhere but here

Uw naam

De vereniging van louter letters

Dat zou me nu niet zoveel uitmaken

Je gezicht

Zodra mijn perspectief veranderde

Nu afstandelijk en bedrieglijk, maar toch op de een of andere manier

Een herinnering die mijn hart niet toelaat

Jouw stem

Hoewel zelfs verstomd tot een fluistering

Er lopen nog steeds rillingen over mijn rug

Jouw aanraking

Eenmaal door mijn verdediging geslagen

Beroofde me vervolgens van mijn zintuigen en mijn geest

Kijk nu eens naar de rotzooi die je achterliet

Mijn dromen waren netjes verbannen

Naar waar ze alle betekenis hebben verloren

Waar dagen geen begin hebben

En de nachten lijken maar niet te eindigen

Om te schuilen voor de regen

Toch verdrink ik in de naleving

Door een samenzwering van stilte

In dit verbrijzelde huis van pijn

Vanaf hier

Het leven lijkt een dwaze vertoning

Van de wereld in grijstinten

Mijn dromen zijn allemaal verbannen

Naar waar ze alle betekenis hebben verloren

Waar dagen geen begin hebben

En de nachten lijken maar niet te eindigen

Om te schuilen voor de regen

Toch verdrink ik in de naleving

Door een samenzwering van stilte

In dit verbrijzelde huis van pijn

En vanaf hier

Het leven lijkt een harnas van staal

Met niets meer te voelen

En toch

Je afbeelding is zo levendig en duidelijk

Overal maar niet hier