Mountain Too Rough - Kayak

Weakens a heart

As it moves on forward

Going places, sweet grimaces

Love is here, then disappearing

Hardens the world

As the echo is unheard

The words seem to affect

The feelings — once so pure — existing

Each mountain — snow needs warmth to melt and to flow seaward

Slackens the urge

Leaves no mountain to be searched

Until the next hill looms up

Clouds the view, all memories fly

Softens the smile

Sometimes still moves me for a while

But then remembering all the

Broken mattocks, wondering why

Each river running into the sea is needing falls to flow

So changing times and changing scenes

How could I ever say it like before:

You — be my mountain too rough to subdue

You — be my fountain of love — morning dew

Drowned in you, to wake up so fresh and new

Thus we will climb the day…

Verzwakt een hart

Naarmate het verder gaat

Gaandeweg, lieve grimassen

Liefde is hier, en verdwijnt dan

Verhardt de wereld

Omdat de echo ongehoord is

De woorden lijken invloed te hebben op

De gevoelens - ooit zo puur - bestaan

Elke berg — sneeuw heeft warmte nodig om te smelten en zeewaarts te stromen

Vermindert de drang

Laat geen berg over om te doorzoeken

Tot de volgende heuvel opdoemt

Vertroebelt het uitzicht, alle herinneringen vliegen voorbij

Verzacht de glimlach

Soms ontroert me nog een tijdje

Maar dan herinnerend aan alle

Gebroken matten, ik vraag me af waarom?

Elke rivier die de zee in stroomt, heeft watervallen nodig om te stromen

Dus wisselende tijden en wisselende scènes

Hoe heb ik het ooit kunnen zeggen zoals voorheen:

Jij — wees mijn berg te ruw om te bedwingen

Jij — wees mijn fontein van liefde — ochtenddauw

Verdronken in jou, om zo fris en nieuw wakker te worden

Zo zullen we de dag beklimmen...