Woe and Alas - Kayak

A love so sweet

Then interrupted — such a cruelty, what distress…

Who d comfort him

When after having won and served the king he lost his mistress?

Oh will you always wait for me

Until the war has set me free?

And then a last goodbye…

Woe and alas

Lost in their sadness and their lonely hearts, as tears console them

Spending their days

Weeping and mourning they would pine way, no arms to hold them

Oh will she still be waiting there

A maid like her, so young, so fair

A soldier far from home (A soldier all alone)

Although his heart secretly cried

Too hard to brave the lonely nights

Then he returned

Tired of the war, oh how his inside burnt with love and passion

Finding her gone

Lost in the world but forced to carry on, no life reflections

How could I think she d wait for me

A pretty girl like her?

So he

Cried no woe and alas

Een liefde zo lief

Toen onderbroken - zo'n wreedheid, wat een ellende ...

Wie zou hem troosten?

Wanneer verloor hij, nadat hij de koning had gewonnen en gediend, zijn minnares?

Oh, wil je altijd op me wachten

Tot de oorlog me heeft bevrijd?

En dan een laatste afscheid...

Wee en helaas

Verloren in hun verdriet en hun eenzame harten, terwijl tranen hen troosten

Hun dagen doorbrengen

Huilend en rouwend zouden ze wegkwijnen, geen armen om ze vast te houden

Oh, zal ze daar nog steeds wachten?

Een meid zoals zij, zo jong, zo eerlijk

Een soldaat ver van huis (een soldaat helemaal alleen)

Hoewel zijn hart stiekem huilde

Te moeilijk om de eenzame nachten te trotseren

Toen keerde hij terug

Moe van de oorlog, oh hoe zijn binnenkant brandde van liefde en passie

Haar weg vinden

Verloren in de wereld maar gedwongen door te gaan, geen levensbeschouwingen

Hoe kon ik denken dat ze op me zou wachten?

Een mooi meisje zoals zij?

Dus hij

Huilde nee wee en helaas