Буря - LOUNA

Впереди гроза, время свистать всех наверх!

Нет пути назад, буря накроет нас всех.

Лишь вопрос, в глазах: «Сможем ли мы или нет

Пережить закат, снова увидеть рассвет?»

Впереди гроза, позади туман,

За кармой бурлит, тёмный океан.

Разрывают ночь, всполохи зарниц,

Снизу грохот волн, сверху крики птиц.

Крысы с корабля бегут во тьму.

Все, кто поднял бунт — идут в тюрьму.

Поздно капитан, жмёт задний ход —

Мы на всех парах летим вперёд.

Впереди гроза, время свистать всех наверх!

Нет пути назад, буря накроет нас всех.

Лишь вопрос, в глазах: «Сможем ли мы или нет

Пережить закат, снова увидеть рассвет?»

Грезит капитан, бродит экипаж,

В глубине кают зреет саботаж.

Люди, став умней, поняли одно:

Рыба с головы здесь гниёт давно.

Поздно посылать сигналы SOS,

Поздно ожидать другой прогноз.

Поздно тормозить, идти в обход —

Мы на всех парах летим вперёд.

Впереди гроза, время свистать всех наверх!

Нет пути назад, буря накроет нас всех.

Лишь вопрос, в глазах: «Сможем ли мы или нет

Пережить закат, снова увидеть рассвет?»

Бури встречаю спокойно, храбрым смешна суета.

Жить и погибнуть достойно — это моя мечта!

Впереди гроза, время свистать всех наверх!

Нет пути назад, буря накроет нас всех.

Но горят глаза тех, кто надеждой согрет,

Что пройдя сквозь ад — мы встретим новый рассвет.

Рассвет…

Onweer in aantocht, tijd om iedereen naar boven te fluiten!

Er is geen weg terug, de storm zal ons allemaal bedekken.

Alleen een vraag, in de ogen: "Kunnen we of niet

De zonsondergang overleven, de dageraad weer zien?

Storm vooruit, mist achter

Achter karma bruist de donkere oceaan.

De nacht scheurend, bliksemflitsen,

Van onder het gebrul van de golven, van boven het geschreeuw van vogels.

Ratten van het schip vluchten de duisternis in.

Al degenen die in opstand kwamen, gaan naar de gevangenis.

Kapitein laat, drukt achteruit -

Op volle snelheid vliegen we vooruit.

Onweer in aantocht, tijd om iedereen naar boven te fluiten!

Er is geen weg terug, de storm zal ons allemaal bedekken.

Alleen een vraag, in de ogen: "Kunnen we of niet

De zonsondergang overleven, de dageraad weer zien?

De kapitein droomt, de bemanning dwaalt,

In de diepten van de hutten broeit sabotage.

Mensen, die slimmer waren geworden, begrepen één ding:

De vis van de kop ligt hier al lang te rotten.

Het is te laat om SOS-signalen te sturen,

Te laat om nog een voorspelling te verwachten.

Te laat om te vertragen, ga rond -

Op volle snelheid vliegen we vooruit.

Onweer in aantocht, tijd om iedereen naar boven te fluiten!

Er is geen weg terug, de storm zal ons allemaal bedekken.

Alleen een vraag, in de ogen: "Kunnen we of niet

De zonsondergang overleven, de dageraad weer zien?

Ik ontmoet stormen kalm, ijdelheid is belachelijk voor de dapperen.

Met waardigheid leven en sterven is mijn droom!

Onweer in aantocht, tijd om iedereen naar boven te fluiten!

Er is geen weg terug, de storm zal ons allemaal bedekken.

Maar de ogen van hen die warm worden van hoop branden,

Dat we, nadat we door de hel zijn gegaan, een nieuwe dageraad zullen ontmoeten.

Ochtendgloren…